► สอบใบขับขี่ในอเมริกา,, ขอเริ่มด้วยสอบข้อเขียนละกัน

,, หลายคนเคยบอกเอาไว้ว่า อยู่ในอเมริกา ไม่มีรถก็เหมือนไม่มีแขนไม่มีขา
ตอนแรกก็คิดว่าเวอร์ซะไม่มีล่ะ ประเทศศิวิไลขนาดนี้รถไฟฟ้าไม่มีเหรอไง..?

แต่พอมาอยู่ที่นี่ (Los Angeles) จริงๆ อืม… มันไม่มีจริงๆนะ รถไฟฟ้าน่ะ – -;
เป็นเพราะว่าอเมริกามันใหญ่โตมโหฬารมหาศาลมาก
แล้วก็ด้วยความที่คนที่นี่ก็อกแนวจะ Individual man อย่างบอกไม่ถูก
การมีรถยนต์ส่วนตั๊วส่วนตัว ก็เลยแลดูจะตอบสนองความต้องการได้มากกว่า
พอทุกคนมีรถ ก็ไม่มีใครใช้ระบบขนส่งสาธารณะ การเติบโตของมันก็เลยหยุดลงไปด้วย
(ทางไกล ลงทุนมหาศาล,, แต่ถ้าทำไปไม่มีคนใช้ แล้วจะทำไปทำไม ชิมิ?)
เมื่อระบบห่วย คนที่ขึ้นก็มีแต่คนจน ทำให้รถเมล์กลายเป็นสิ่งน่ากลัวขึ้นมาทันที
เลยเดือดร้อนมาถึงนักศึกษาต่างชาติอย่างเราๆนี่ล่ะค่ะ ที่ต้องหลิ่วตาตามเมื่อเข้ามาในเมืองตาหลิ่ว~

“ต้องมีรถ” เป็นคำที่ทุกคนที่รู้จักในอเมริกาบอกลูลิ
ไอ้ความรู้สึกงก (ประมาณว่า ตูนั่งรถเมล์ก็ได้ – -‘) ก็ค่อยๆโดนกลืนหายไป
สุดท้ายแล้วก็ต้อง “มีรถ” จนได้!!

.
.
.

แต่ก็เพราะว่าที่นี่คือ “อเมริกา” อีกนั่นแหละ
การจะมีรถซักคันมันก็เลยไม่ได้ง่ายเหมือนอยู่บ้านเรา
ยิ่งเราเป็นกระเหรี่ยงต่าวด้าวด้วยแล้ว ทุกอย่างก็ดูเหมือนจะวุ่นวายขึ้นมาอีกเป็นเท่าตัว

ก่อนที่จะซื้อรถได้ เราก็จะต้องมีใบขับขี่เป็นของตัวเองซะก่อน!!
(เพราะตอนซื้อรถ มันต้องใช้อะไรซักอย่างในการโอนรถนี่ล่ะ)

.
.
.

การทำใบขับขี่นี่ก็ไม่ได้ต่างอะไรไปจากบ้านเราเท่าไหร่นักค่ะ
ถ้าหากว่าเคยทำใบขับขี่จากเมืองไทยมาแล้ว ก็จะไม่รู้สึกว่ากระบวนการมันก็คล้ายๆกัน
อย่างแรกที่ต้องทำ ก็คือการสอบข้อเขียน
จากนั้นก็สอบขับ.. ซึ่งในส่วนของการสอบขับรถนี่ล่ะค่ะ ที่แตกต่างออกไปจากในเมืองไทย
จำกันได้มั๊ยเอ่ย ว่าในเมืองไทยสอบขับรถกันยังไง
แม่นแล้ว! สอบในสนามจำลองจิ๋วๆ ในกรมการขนส่งทางบกไงคะ ^^

แต่ที่นี่ไม่ใช่ค่ะ…
ที่นี่เค้าเล่นของจริง ไม่มีสลิงไม่ใช้ตัวแสดงแทนค่ะ
บึ่งออกไปนอกถนนจริงๆกันเลย โดยจะมี Instructor คอยนั่งไปข้างๆ
สั่งให้เราทำตาม แล้วก็คอยหักคะแนน… =3=

.
.
.

ยังค่ะ… ลูลิยังไม่ได้สอบขับ เพราะว่าเพิ่งจะตัดสินใจจะทำใบขับขี่เมื่อวาน
วันนี้ก็เลยแค่ไปสอบข้อเขียนมาก่อนเท่านั้น ^^

แรกเริ่มเลยของการทำใบขับขี่ ก็คือการศึกษากฎกติกามารยาทต่างๆเอาไว้ก่อน
ขอบอกไว้ก่อนเลยว่า โดยรวมก็คล้ายๆของไทย
แต่ว่าก็จะมีีดีเทลเล็กๆน้อยๆที่ต่างออกไป เรื่องที่ควรทำ-ไม่ควรทำ
และบางเรื่องที่ความหมายตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง!!
ซึ่งทั้งหมดนี่ ทาง DMV (Department of Motor Vehicles) ก็แสนจะใจดีเตรียมเอาทุกอย่างเอาไว้ให้หมดแล้ว
ในเวปไซต์ http://www.dmv.ca.gov/portal/home/dmv.htm (California only)

.
.
.

แรกเริ่ม ก็เริ่มจากการนัดหมาย (Make appointment) ซะก่อน
ถ้าจะเข้าไปทำเรื่องที่ DMV (Office) ก็เลือก Make appointment for visit office
ตอนแรกลูลิก็ไ่ม่คิดว่าจะมีคนเข้าไปจองเวลาเยอะ (เพราะขับผ่าน DMV ทุกวัน คนเข้าคิวยาวเป็นหนอนตลอด = =)
แต่พอทำเรื่องจองวันเข้าไป ก็ได้คิวเข้าไปยื่น application วันที่ 1 ตุลาคม!!!!
*ขยี้ตา 2 ที* เฮ่ยยยย 1 ตุลาจริงๆด้วย
นานไปมั๊ยยย อีกเดือนกว่าๆ แล้วเมื่อไหร่จะได้ขับรถกันล่ะ!!

เพราะว่ามันนานเกินจะรอ (วัยรุ่นใจร้อนอ่ะ รอนานไม่ได้ 5555)
ลูลิก็เลยเปลี่ยนใจ ขอ Walk in เข้าไปแทนละกัน
ทีนี้เลยเข้าใจแระ ว่าทำไมคิวยาวเหยียดทุกวัน = =*

เอกสารที่จะต้องใช้ เห็นมันติดอยู่บนบอร์ดที่โรงเรียน เลยถ่ายกลับมาซะหน่อย

.
.
.

ลูลิเลิกเรียนบ่ายสองโมง บ่ายสองสิบนาทีก็ถึงที่ DMV
แต่ก็ต้องกุมขมับตั้งแต่เลี้ยวเข้าที่จอดรถ เพราะว่ามันหาที่จอดไม่ได้เลยล่ะ
เฺฮ๊ยยยย คนมันจะเยอะไปไหน!!!!
ยิ่งมองเห็นหางแถวที่ล้นออกมานอกตัวอาคารแ้ล้ว ก็ต้องแอบถอนหายใจเฮือกโตๆ
เฮ่อออออออออออ.. หรือจะมาวันหลังดีว๊า = =’

แต่ว่าไปนั่น สุดท้ายแล้วลูลิก็ลากน้องสาวมายืนต่อหางแถวอยู่ดี
ราวๆครึ่งชั่วโมง ถึงจะสามารถผ่านประตูเข้าไปเจอเคาท์เตอร์แรก
เจ๊ประจำโต๊ะ ทักด้วยคำทักทายยอดฮิต “Hi How are you today?”
ลูลิแอบคิดในใจว่า ทำไมต้องถามแฟร๊ วันนี้จะเป็นยังไงมันก็เรื่องของชั้น = =
แต่สุดท้ายก็พึมพำตอบไป “ฟาย!!” (ภาษาอังกฤษค่ะ ภาษาอังกฤษ 555+)

แล้วเจ๊ก็เริ่มเปิดฉากสปีคสุดสปีด (ไวกว่านรก)
จับใจความได้ว่า “แม่หนู.. วันนี้มาทำอะไรจ๊ะ”
ลูลิก็ตอบไป “มาทำใบขับขี่ค่ะ”
เจ๊แกทำหน้างง… อ่าว.. งงไรล่ะ ก็มาทำใบขับขี่ไง ไม่เข้าใจเหรอ
เจ๊แกงงมา ลูลิก็งงสู้ (ไม่ยอมแพ้ด้วยล่ะ!!)
น้องสาวเห็นว่าท่าไม่ดีแล้ว ก็เลยเอ่ยปากช่วย
“พี่เค้ามาทำใบขับขี่ค่ะ วันนี้จะมาขอสอบข้อเขียนก่อน”
เจ๊แกพยักหน้าเข้าอกเข้าใจ (ใช่เซ๊!! น้องสาวมันอเมริกัน ลูลิมันกระเหรี่ยงเน่!!)
แล้วก็ปริ๊นบัตรคิวมาแมกซ์ติดไว้กับใบคำร้อง
จากนั้นก็หันมาบอกว่าให้ไปนั่งรอเรียด้านในได้เลย

ใบคำร้อง

.
.
.

นั่งรอ… อย่างไม่รู้ชะตากรรมตัวเองอยู่ที่หน้าเคาท์เตอร์
ไม่มีอะไรทำ มองซ้ายมองขวา ก็เห็นเด็กอเมริกันนั่งอ่านคู่มือขับรถกันใหญ่
มองผู้สมัครคนอื่นๆแล้วก็เครียด ทำไมแต่ละคนขมักเขม้นกันขนาดนี้ล่ะ = =’
อืมมมม… สงสัยข้อสอบจะยากมาก เลยหยิบเอาข้อสอบเก่าของตัวเองขึ้นมาอ่านบ้าง

อ่านข้อสอบ(ไทย)จบไป 2 รอบ ทำแบบฝึกหัก(อังกฤษ)เสร็จไปอีก 5 เทส
จนในที่สุด เสียงจากเครื่องอัตโนมัติก็เรียกให้เราไปที่ช่อง 10
เฮ่อ…. 2 ชั่วโมงกว่าเอง จิ๊บๆ แค่เกือบไม่ทันเวลา T^T
(ที่นี่เปิดให้สอบจนถึง 4 โมงครึ่งค่ะ ถ้าเข้าห้องสอบไม่ทันก็กลับบ้านไปเลยมั๊ง รอฟรี = =)

.
.
.

ที่เคาท์เตอร์ 10 (Window10 — ไม่เห็นมีหน้าต่างเลย ทำไมเป็น Window ก็ไม่รู้เนอะ ^^”)
เจ๊ประจำเคาท์เตอร์หันมาเห็นก็ทักประโยคเดิม “Hi How are you today?”
แ้ล้วก็ “)#$^&^@#+…. first time?”
มันถามอะไรไม่รู้แหละ แต่ First time อะ เลยตอบ Yes ไป
(เพิ่งมารู้ทีหลังว่าเค้าถามว่า มาทำเรื่องเป็นครั้งแรกรึเปล่า ถ้าเคยมาแล้วจะมีเอกสารอยู่.. ว่างั้น)
แล้วก็ขอพาสปอร์ตไปซีรอกซ์ กับกรอกข้อมูล
ซึ่งจริงๆแล้วเหมือนกับว่าจะต้องใช้ I-20 ด้วย แต่ลูลิลืมเอามา ก็เลยเลยตามเลย เนียนยื่นไปแต่พาสปอร์ตนี่ล่ะ
เจ๊แกก็ไม่ได้ว่าอะไร พิมพ์ก๊อกแก๊กๆๆ ประกอบกับหันมาพูดด้วยเป็นระยะๆ..
แต่ขอโทษนะคะเจ๊ มองหน้าแล้วไม่เอะใจเลยเหรอ ว่าควรพูดช้าๆหน่อยน่ะค่ะ = =’
รัวสุดๆแบบนี้ กระเหรี่ยงไม่สามารถเข้าใจได้นะคะ 5555+

จากนั้นก็จะเอาใบคำร้องมาให้เราเซ็น (ต้องเซ็นต่อหน้าเจ้าพนักงานเท่านั้น)
แล้วก็ทำการเทสการมองเห็น
ให้ปิดตาอ่านป้ายทีละ้ข้าง.. (แต่พูดเร็วมาก ฟังเเกือบไม่เข้าใจว่าให้ทำอะไร!!)
แล้วก็จะเรียกเก็บเงิน เป็นเงิน $31 (ประมาณ 970 บาท)
จากนั้นก็จะปริ๊นใบส่งตัวมาให้แล้วก็ชี้ทางเข้าสู่ฐานต่อไป

ถ้าหากว่าอยากได้ข้อสอบเป็นภาษาไทย ก็สามารถรีเควสได้ที่ตรงนี้ค่ะ
เจ๊จะเขียนลงไปในใบส่งตัวให้ ว่าขอข้อสอบภาษาไทย
(สิทธิพิเศษสำหรับ กระเหรี่ยงในแคลิฟอเนียเท่านั้นนะจ๊ะ ♥)

.
.
.

ด่านต่อไป ก็จะเป็นการถ่ายรูป ปั๊มนิ้ว แ้ล้วก็รับรองลายเซ็น
เริ่มแรกก็จะให้เซ็นลงบนเพลท แล้วก็ปั๊มนิ้วโป้งทีละข้าง
แล้วสุึดท้ายก็คือถ่ายรูป…. หน้าตาแย่ได้อีก แงงงงงงง

จากนั้นก็ไปยื่นเอกสารที่ได้มาที่ช่อง 1 เพื่อรับข้อสอบ
ตอนแรกก็คิดว่าจะสอบเป็นรอบๆ มีห้องมีโต๊ะเหมือนอย่างตอนที่สอบที่เมืองไทย
แต่ว่าผิดถนัอเลยค่ะ ห้องสอบเป็นแค่เคาท์เตอร์สูงๆ (เหมือนเวลาืยืนกรอกใบฝากเงินในธนาคารง่ะ)
แล้วก็ไม่ได้กั้นอะไรทั้งนั้น

หลังจากทำข้อสอบเสร็จ ก็เอากลับไปคืนที่ช่อง 1
จากนั้นเ้จ้าหน้าที่ก็จะให้ไปนั่งรอ แล้วก็เรียกมาฟังผลว่าผ่านรึเปล่า
แน่นอนค่ะ ว่าลูลิผ่าน!! แต่ไม่ได้ผ่านธรรมดานะ
ผ่านแบบ 100% correct เชียวล่ะ ~//////////~ ปลื้มเชียว~

แล้วเจ้าหน้าที่ก็จะปริ๊น Tempolary driving permit ให้ใช้หัดขับ ก่อนที่จะมาสอบขับอีกทีวันหลังค่ะ
เท่านี้ก็เสร็จสิ้นการสอบข้อเขียนสำหรับใบขับขี่อเมริกาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ก็ต้องไปฝึกหัดขับอีกซักนิด แล้วก็รีบนัดวันไปสอบขับอีกทีในเวปไซต์เดิมค่ะ

หน้าตาใบอนุญาต

.
.
.

สำหรับคนที่กังวลว่าจะสอบผ่านมั๊ย เขยิบเข้ามาสิคะ ลูลิจะบอกอะไรให้ฟัง ^^
เิีิริ่มแรกคือ อย่างที่ลูลิบอกว่าลูลิได้ข้อสอบเก่ามาจากเืพื่อน
ในใจก็คิดว่าเอามาอ่านเป็นไอเดีย ว่าเค้าจะออกข้อสอบแบบไหน
แต่ว่าพอได้รับกระดาษคำถามมา ลูลิถึงกับหัวเราะก๊าก (อิฝรั่งคนข้างๆกำลังเครียดอยู่)
มันแบบว่า ข้อสอบที่สอบมัน exactly the same กับตัวอย่างที่ได้มาเลยนี่นา
ข้อสอบมีถามเรื่องกฎ 36 ข้อ แล้วก็เรื่องป้ายต่างๆ 12 ข้อ
ลูลิใช้เวลาทำทั้งหมดไม่ถึง 5 นาที .. ทำไปหัวเราะคิกคักไป อย่างกับคนบ้า -*-

ตอนที่เดินไปฟังผล เจ้าหน้าที่เค้าก็พูดแค่ว่า “You passed”
ลูลิก็เลยชะโงกหน้าเข้าไปถามว่า “How about my score?”
เจ้าหน้าที่ก็มองหน้าแบบไม่อยากเชื่อเท่าไหร่ แล้วก็บอกว่า “100% correct”
ฮี่ๆๆๆๆ~

ไม่รู้ว่าสามารถโพสข้อสอบไว้หน้าบลอคได้เลยรึเปล่า (โจ่งแจ้งไปเด๋วเค้าเปลี่ยนข้อสอบล่ะซวยอีก)
เอาเป็นว่า ถ้าใครหาข้อสอบอยู่แล้วอยากได้ ก็ทิ้งเมลล์ไว้นะคะ เด๋วลูลิจะส่งให้ ^^

ไปเตรียมตัวสอบขับก่อนแระน๊า
ขอให้ทุกคนโชคดีค่ะ ^^

ปล.พิมพ์ไว้เมื่อคืนแล้วหายเกลี้ยง พิมพ์รอบสองนี่ไม่สนุกเลยนะเนี่ย T^T