► Day0:: เหยียบแรก ที่แคนาดา March 30, 2012

.

Day 0::  22 December 2011
Los Angeles, USA → Vancouver, Canada
.

,, เที่ยงคืนเศษๆ ของวันที่ 22 ธันวาคม 2554
เครื่องบิน Alaska Airline เที่ยวบินที่ AS707  ร่อนลง Vancouver International Airport หรือ สนามบิน YVR โดยสวัสดิภาพ
อากาศภายนอกอาคาร -1 องศาเซลเซียสโดยประมาณ
บรื๋อออออ~ ทำไมมันหนาวงี๊เนี๊ยะ!!! … ว่าแล้วก็ควักเสื้อกันหนาวตัวใหม่ออกมาใส่อีกชั้น
(เอิ่มมมม .. กลมเป็นสาวมิชลินก็ไม่ปาน -*-)
.
แต่จังหวะนี้ ไม่มีเวลาจะห่วงสวยแล้วค่ะ
ได้แต่เดินจ้ำ ตามคุณคู่หูไปตามทาง… ง่าาาาาาาา หนาววววววว!!
ภารกิจแรกของเรา ก็คือการไปเอารถเช่าก่อนที่มันจะปิดค่ะ

.

.

ขอเล่าก่อนเลยว่า ทำไม๊ทำไม ถึงได้เลือกไฟล์ทที่ลงดึกเยี่ยงนี้
สาเหตุเน้นๆ คือ ง-ก ค่ะ!!!
.
จริงๆแล้วไฟล์ทจาก LAX มา Vancouver ยังมีอีกหลายเวลา… เรียกได้ว่าบินกันทั้งวันล่ะค่ะ
แต่ว่าด้วยความเรื่องมาก รักสบายเป็นทุน
เราก็ขอเลือกเป็น Direct flight เป็นอันดับแรก
อันดับถัดมา คือขอราคาต่ำที่สุดค่ะ
.
ก็ด้วยราคาถูกกว่าอันอื่นเกือบๆ $50 ก็เลยทำให้หน้ามืดตามัวคลิกไปก่อน
แล้วเพิ่งมารู้ตัวกันทีหลัง… กรี๊ดดดดดดดดดดด ลืมดูว่า am หรือ pm!!
เราก็เลยได้มาเหยียบแคนาดากันตั้งแต่ตะวันยังไม่โผล่ ด้วยประการฉะนี้ค่ะ = =’

รันเวย์ตอนกลางคืนก็สวยไปอีกแบบเนอะ ><

.

.

เอาล่ะ ประจานตัวเองพอประมาณ… มาเข้าเรื่องกันดีกว่า
.
ระบบรถเช่าของที่นี่ เค้าทำเป็นระบบ เป็นมาตรฐาน เป็นเรื่องเป็นราวมากค่ะ
รถเช่าทุกยี่ห้อ มารวมตัวกันอยู่ตึกข้างๆสนามบินอย่างพร้อมเพรียง
ที่นี่ถือว่าสะดวกสบายมากนะคะ สามารถเดินจากอาคารผู้โดยสารไปที่อาคารรถเช่าได้เลย
(ตอนไปฮาวายต้องนั่งรถบัสไปอีกทอดนึง ถ้านั่งตอนนี้ก็คงน่ากลัวน่าดู -*-)
.
บรรยากาศวังเวงนิดหน่อย เพราะว่าดึกมาก ไม่ค่อยมีคนแล้ว
ก็เลยต้องจ้ำๆกันหน่อย ฮึด จ้ำ ฮึด!
รีบคุยกับเจ้าหน้าที่ แล้วก็รีบไปเอารถ
.
ครั้งนี้ลูลิจองกับบริษัท Alamo ค่ะ เพราะว่าเป็นบริษัทเดียวที่เปิดรับรถตอนตี 1 = =’
มีคนบอกว่า บริษัทนี้สภาพรถจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ก็เลยหวั่นๆว่าจะได้รถแบบไหนน๊า
แต่พอเดินมาถึงที่รถ อ้าวเฮ่ย!!! รถดีกว่าที่คาดไว้มากกกกกกกกกกกกกกกกก （≧∪≦☆）
.
เรื่องของเรื่องคือ ลูลิจองรถแบบ economy ไปค่ะ (ราคาถูกที่สุด แต่ก็คันเล็กที่สุดด้วย)
แต่รถที่ได้มา เป็นแบบ Full size คือใหญ่ขึ้นมาอีกหน่อย กำลังเครื่องดีกว่า อะไรแบบนั้น ><
ถือว่าโชคดีม๊ากกกกกกกกกกกกกก เพราะว่าได้อัพเกรดฟรีๆ
คุณคู่หูบอกว่า รถอาจจะหมด เหลือแต่คันดีๆ
แต่เราจองมาแล้ว จะมาบอกหมดเอาตอนนี้คงไม่ได้
ไหนๆก็จอดอยู่เฉยๆ ให้เราเช่าถูกหน่อย ก็ยังดีกว่าไม่ได้อะไรเลย
ลูลิพยักหน้าหงึกหงักประกอบ อืมๆ มีเหตุผล (。_。*))((*。_。)

.

.

แล้วรถ Chevrolet optimum สีดำ เงาวับ ก็ทะยานออกสู่ท้องถนนแห่งแวนคูเวอร์
การเดินทางในแคนนาดาก็เริ่มต้นขึ้น แท่น แท๊นนนนนน~~~

.

.

ทริปนี้เป็นทริปที่ค่อนข้างเตรียมตัวน้อยอยู่เหมือนกันค่ะ
ลูลิรู้สึกได้เลยว่าไม่พร้อมในหลายๆด้าน
คงเพราะว่าแคนนาดากับอเมริกามันเป็นบ้านพี่เมืองน้องกัน
หลายๆอย่างมันคล้ายกัน จนในใจลูลิมันแทบจะเป็นประเทศเดียวกันไปแล้ว
ลูลิก็เลยชะล่าใจ จนลืมนึกไปว่า แคนาดา ก็คือ แคนนาดา!!
.
ความผิดพลาดอย่างแรก ก็คือ….. ลูลิ(และคุณคู่หู) ไม่ได้มีเงินแคนนาดาติดมาซักดอลล่าเดียว!!
โธ่ถัง กาละมังจะแตก!!
ด้วยความเคยชินกับการใช้บัตรรูดทุกสิ่งที่ขวางหน้า
cash ก็เลยเป็นสิ่งที่ถูกมองข้ามไป ชนิดที่ว่าลืมสิ้น!!
แต่ถือว่าโชคยังเข้าข้างอยู่บ้าง ที่ฟ้ายังส่ง Scotia Bank มาให้ค่ะ (人゛ ∀゛)。;*
. 
Scotia Bank ถือว่าเป็น alliance ของ Bank of America ที่ลูลิถือบัตรอยู่ค่ะ
สามารถถอนเงินสดได้ โดยไม่เสียค่าธรรมเนียม (แต่จัดอัตราแลกเปลี่ยนไปเต็มเหนี่ยว!! -*-)
และถึงแม้จะมีปัญหากับตู้ ATM อยู่หลายวัน แต่ในที่สุดก็ถอนเงินสดออกมาได้โดยไม่เสียค่าธรรมเนียมจริงๆค่ะ
.
* สำหรับคนที่จะใช้บริการ Scotia ATM กับบัตรของ Bank of America
ต้องถอนในตู้ที่อยู่ในธนาคารเท่านั้นนะคะ
พวกตู้ลอยตามปั้มน้ำมัน จะไม่สามารถเบิกออกมาได้ค่ะ

.

.

ข้อที่สองที่ละเลยจนไม่น่าให้อภัย ก็คือ ขับรถค่ะ
อย่าลืมว่า ถึงเป็นพี่น้องก็ยังต้องมีบางอย่างที่แตกต่างกัน
แคนาดา ขับรถพวงมาลัยซ้าย ชิดขวา เหมือนอย่างที่อเมริกาทุกอย่าง
แต่ว่าหน่วยเป็นกิโลเมตรต่อชั่วโมง (kph) เหมือนบ้านเรา แทนที่จะเป็นไมล์ต่อชั่วโมง (mph) นะคะ
เวลาที่เห็นป้าย speed limit ข้างทาง ไม่ต้องงง ว่าทำไมประเทศนี้มันขับรถกันเร็วจังฮู๊~
100 ของที่นี่ คือ 100 kph หรือเทียบๆแล้วก็ราวๆ 60 mph เท่านั้นเองค่ะ （＾皿＾○）
.
ด้วยความที่ไม่ได้เชคกฎจราจรมาก่อน
ทริปนี้ก็เลยขับรถกันอย่างพลเมืองดีมากๆค่ะ ถูกต้องตามระเบียบเด๊ะๆ (⌒‐⌒)>
แบบว่าไม่รู้ว่ารถตำรวจมันหน้าแบบไหน หรือขับเร็วแค่ไหนจะโดนจับ
ถ้าผิดกฎโดนปรับหนักแค่ไหน อะไรแบบนี้!!
(ฟังดูเป็นคนดี แต่จริงๆคือ ไม่รู้จะแหกกฎยังไงให้ไม่ถูกจับมากกว่า 555)
.
โดยพื้นฐานแล้ว ขับรถที่นี่ใกล้เคียงกับฝั่งอเมริกามากค่ะ
แต่มีอยู่อย่างนึงที่ยังไม่เข้าใจมาจนถึงทุกวันนี้
ถามใครก็ได้คำตอบไม่เหมือนกันซักราย
ก็คือ ไฟเขียวกระพริบ!! (￣▼￣|||)
.
มันเป็น combination ที่แปลกประหลาดมากค่ะ
ที่อเมริกา เรามีไฟเหลืองกระพริบ ที่เป็นสัญญาณแทน Stop sign
(เวลาเอามาเขียนก็จำได้อยู่หรอก แต่ตอนขับจริง อิชั้นลืมตัวฝ่าแหลกทุกที T^T)
แล้วก็จะมีไฟเขียว ที่เราจะสามารถเลี้ยวซ้ายตัดเลนได้
แต่ว่าต้องระวังรถที่จะสวนมาเองนะคะ ถ้าชนจะถือว่าเราผิดนะขอเตือน ><
.
ตอนแรกก็คิดว่าที่แคนาดาก็น่าจะเหมือนกัน
แต่พอกำลังจะเลี้ยว…. ไฟเขียวกระพริบซะงั้น!!!
ถึงกับงงเป็นไก่ตาแตก เอ๋อกันอยู่กลางถนน….. เฮ๊ยยยย สรุปว่าเลี้ยวได้มั้ยล่ะนั่น!!
นี่รอดกลับมาได้แบบไม่มีใบสั่งซักใบนี่ถือว่า”ปาฎิหาริย์มีจริง”มากเลยนะเนี๊ยะ ><

.

.

กว่าจะมาถึงโรงแรมก็ปาไปตีสองกว่า
พอเข้าห้องได้ ก็ไม่พูดไม่จา…  ลูลิกระโดดขึ้นเตียง ขอเฝ้าพระอินทร์ก่อนใครเพื่อน ><
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ = =z Z Z

End.

► Rain check!?! เอ๊ะ… อะไร? March 29, 2012

… วันนี้เลิกเรียนเร็ว ลูลิก็เลยมีโอกาสได้ไปเดินชอปปิ้งมาค่ะ
เรียกซะเริ่ดหรู… แต่จริงๆ ถ้าเทียบแล้ว ก็เหมือนกับไปเดินโลตัสนั่นล่ะค่ะ
วันนี้ลูลิไปเดินดูของที่ Target มา

Target เป็นห้างสรรพสินค้าแนวๆโลตัส หรือบิ๊กซี
ที่มีของขายตั้งแต่เสื้อผ้า ทีวีจอยักษ์ อุปกรณ์ซ่อมรถ เครื่องเขียน เครื่องสำอางค์ ยันของสด
ฟังดูไม่ค่อยน่าตื่นเต้นเท่าไหร่ เพราะว่ามันเหมือนกับโลตัสจริงๆนั่นแหละ
(แต่เสื้อผ้าที่นี่ถือว่าโอเคนะคะ คุณภาพใช้ได้ แต่แบบจะเชยๆไปนิด)
แต่สิ่งวำคัญมาก คือของที่นี่ถูกมาก!

.

.

แต่เรื่องนั้นไม่ใช่ประเด็นของโพสนี้ค่ะ
วันนี้ลูลิค้นพบของแปลกประหลาดอย่างนึง แล้วก็ได้ไปปล่อยไก่กับแคชเชียร์มาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว -*-
สิ่งนั้น เรียกว่า RAIN CHECK ค่ะ

หลายคนที่รู้อยู่แล้วว่ามันคืออะไร คงด่าลูลิอยู่ในใจ
งุงิ… โบราณว่าไว้ ว่า“ผู้ไม่รู้ ย่อมไม่ผิด”นะค๊าาาาาาาาาา ><

.

.

เรื่องของเรื่อง… คือลูลิเดินเล่นในแผนกเครื่องสำอางค์ค่ะ
ตามหาเจ้า Lip Butter ที่โมเมพาเพลินแนะนำนั่นล่ะ (อุ้ย รู้กันหมดเลยว่าเราติดตามโมเมกะเค้าด้วย 555)
ไปมาหลายที แต่ไม่มีสีที่อยากได้ขายซักที
หรือเพราะว่าอิทธิพลพี่โมเม แฟนๆก็เลยตามมากวาดล้างถึงที่นี่กันนะ = =’

นั่นล่ะค่ะ… ลูลิกวาดสายตาไปรอบๆชั้นที่ว่างเปล่า
แล้วก็เหลือบไปเห็นกระดาษปึกนึงวางอยู่
หน้าตาแบบนี้…

รูปนี้เซิชมาจาก google นะคะ… ไม่ได้ถ่ายมาเองเพราะตอนนั้นยังงงอยู่ว่าคืออะไร ><*

.

.

ตามประสา เด็กน้อยอยากรู้อยากเห็น (หรือจะเรียกอีกอย่างว่า สอดรู้สอดเห็น -*-) ก็เลยหยิบขึ้นมาดูค่ะ
อ่านจนจบทั้งหน้าและหลัง ก็ยังไม่เข้าใจว่าคืออะไร..
จับใจความได้ว่า กระดาษใบนี้ไม่ใช่ Rain Check นะ!! 
ให้เอาใบนี้ไปแลกเป็น Rain Check ได้ที่แคชเชียร์

เอาล่ะสิ… ดีกรีความสงสัยพุ่งกระฉูด
อะไรคือ Rain Check หว่า (・・?   )

ไม่ลองก็ไม่รู้ ก็เลยฉีกติดมือมาใบนึง ว่าจะเอาไปลองดูว่ามันคืออะไรกันแน่
*กระซิบ* ในใจตอนนั้นคิดว่า น่าจะเอาไปแลกของแถมอะไรได้ซักอย่าง
ด้วยความงก ก็เลยหยิบมาด้วย 5555555+

.

.

พอมาจ่ายเงินเรียบร้อย แคชเชียร์ก็ไม่ได้สนใจใยดีอะไรกับเจ้ากระดาษใบนี้
จนคิดเงินเสร็จ ก็หยิบเจ้าใบนั่นไปคลิกๆ ตี๊ดๆ ที่เครื่อง
แล้วก็หันมาถาม “How many do you want?” (อยากได้เท่าไหร่)
ไอ้เราก็งงสิ… มันคืออะไรยังไม่รู้เลย
ก็เลยตีหน้าซื่อถามกลับไปว่า “What is it?” (มันคืออะไรอะคะ)
ป้าแกก็ทำสีหน้าหงุดหงิดเล็กน้อย (นี่เรียกป้าเพราะว่าเซอวิสไม่ดีเลยนะเนี่ย ชิชะ!!)
แล้วก็ตวัดหางตามาตอบว่า “I don’t know, you bring it to me”

แป่ว….

สุดท้ายคืออะไรไม่รู้ ตอบไว้ก่อน “Ten!!”
ป้าส่ายหน้าแล้วก็บอกว่า “The limit is nine” แล้วก็เคาะตู้แคชเชียร์ ปั่กๆๆๆๆ
ใบเสร็จอีกใบก็ไหลออกมา

ตอนนั้นยังเอ๋ออยู่ แต่ฟอร์มรับมา แล้วก็เดินเชิดๆสวยๆจากไป (ก็อายคนข้างหลังง่ะ)

.

.

.

มานั่งอ่านบิลในรถ ถึงได้ถึงบางอ้อว่า ไอ้ Rain check ที่ว่านี่ คืออะไร!!
เกริ่นยาวไปมั้ยคะ… ลูลิจะบอกความหมายละนะ 5555+

Rain Check มันคล้ายๆกับบัตรสัญญาค่ะ
พูดสั้นๆ แล้วเดี๋ยวจะงง ขอเล่าแบบยาวๆดีกว่า..

Rain Check จะถูกใช้เวลาที่ห้างหรือร้านค้านั้นๆ มีของลดราคาค่ะ
อย่างเช่น Lip gross ที่ไปดู มันลดราคา จาก $6.99 เหลือ $6.49
คนก็เลยแห่กันไปซื้อจนเกลี้ยงเชล์ฟ เพราะมันลดเยอะมว๊ากกกกก (ประชด!!) (￣ー+￣)

ทีนี้เราอุตส่าห์มา แต่ของหมดทำไงล่ะ!!
ทางห้าง เค้าก็เลยมีเซอวิสเอาใจลูกค้า ด้วยการออกตั๋วนี้ไว้ให้ก่อน
เป็นการสัญญาว่า “ของเค้าหมดง่ะ.. ตัวเองมาใหม่นะ เดี๋ยวเค้าลดราคาให้เหมือนเดิม”
เป็นการ Marketing อย่างหนึ่ง ที่ทำให้ลูกค้ากลับมาซื้ออีก (เผื่อฟลุคซื้ออย่างอื่นติดมือกลับไปด้วย) อะไรทำนองนั้น

ที่แคชเชียร์เค้าจะปริีนใบเสร็จให้เราอีกใบ ซึ่งใบนี้แหละค่ะที่เรียกว่า Rain Check โดยสมบูรณ์

ในบิลก็จะบอกรายละเอียดชัดเจนเลย ว่าสำหรับสินค้าอะไร
(แต่ละชิ้น Barcode จะต่างกันนะคะ อย่าหยิบแล้ววางสลับที่กับสินค้าอื่นๆล่ะ)
ราคาเท่าไหร่ จะลดให้เท่าไหร่ แล้วเราจะซื้อได้ทั้งหมดกี่ชิ้น
ไอ้กี่ชิ้นนี่แหละค่ะ ที่ป้าแกถามว่า How many do you want?
ขอสารภาพว่า ตอบว่า 10 อ่ะ….. เข้าใจว่า $10 ヾ(´ε｀*)
แล้วก็จะมีเงื่อนไขการใช้ รวมทั้งสถานที่ที่สามารถเอาไปใช้ได้ด้วยค่ะ

.

.

ส่วนเจ้าใบนี้ของลูลิ ก็ขยำทิ้งไปตามระเบียบเป็นที่เรียบร้อยแล้วค่ะ
เพราะว่าหยิบมั่ว ไม่ได้เป็นของที่อยากจะได้ 55555+
ถือว่าเรียนรู้จากความผิดพลาดเนอะ… หวังว่าป้าแคชเชียร์จะไม่ว่ากัน :P

End. 

► แพลนหฤหรรษ์… Vancouver-Seattle Trip March 28, 2012

… แท่น แท้นนนนน ปรบมือต้อนรับตัวเองกลับสู่คีย์บอร์ดที่คุ้นเคยซะหน่อย ฮี๊ววววววว~~~
หลังจากที่หายไปจมกองการบ้านอยู่หลายเดือน ช่วงนี้เพื่อนๆเริ่มเขียนบลอคกันค่ะ
เป็นผลพวงมาจากวิชา Social Media Marketing ที่กำลังเรียนอยู่
ไอ้เราเห็นเพื่อนอัพเดททุกวัน… จิตใต้สำนึกมันก็เลยบอกให้ลุกขึ้นมาต่อทริปที่ค้างๆไว้ได้แล้ว ><
เอาเป็นว่า… ความตั้งใจเต็มเปี่ยม! ทริปนี้จะต้องเดินทางจนถึงตอนจบให้ได้ คอยดูน๊าาาาาา!!

.

.

เรามาเริ่มกันที่เราจะไปไหนกันบ้างก่อนเลยดีกว่า
แพลนนี้เป็นแพลนที่ลูลิเขียนเอง จัดเวลาเอง (ถึงตอนท้ายจะโดนเปลี่ยนก็เหอะ T^T)
อยากจะบอกว่าเป็นแพลนที่่จัดยากมากกกกกกก ใช้เวลานานมากกกกกเช่นกัน

ลูลิเริ่มต้นด้วยการลิสที่เที่ยวค่ะ อยากไปไม่อยากไปลิสเอามาไว้เต็มกระดาษซะก่อน
แล้วก็มานั่งเซิชว่าที่ไหนควรค่าแก่การไปเยือนบ้าง ^^”
สุดท้ายอยากไปหลายที่ค่ะ เยอะแยะจนเวลาเหมือนจะไม่ค่อยลงตัวเท่าไหร่… -*-
ก็เลยต้องมานั่งทำ route ว่าที่ไหนใกล้กับที่ไหน ไปยังไงใช้เวลาน้อยที่สุด
นั่งงมอยู่นาน….. แต่ผลที่ได้ออกมาก็น่าพอใจค่ะ
เที่ยวไม่เหนื่อยมาก ไม่ทรมาน(เท่าไหร่) แต่ก็ได้ไปทุกที่ที่อยากไปค่ะ *ยิ้มแฉ่ง*

ในแพลนอันนี้…. ลูลิใส่ที่อยู่เอาไว้ให้ด้วย เผื่อว่าใครเช่ารถขับที่นั่น จะได้ไม่ต้องมาหารถกันอีกค่ะ
ส่วนราคา.. ก็ใส่เอาไว้เท่าที่จำได้นะคะ… ขอสารภาพว่า กระดาษที่จดตอนไปทริป… หายไปแว้วววววว T^T
โพสนี้ขอแปะแพลนเอาไว้ก่อน เผื่อว่าใครจะเอาไปปรับใช้ได้บ้าง
แล้วเดี๋ยวโพสหน้า ค่อยมาลุยไปด้วยกัน… ขอตัวไปค้นรูปก่อน หายไปไหนหมดแล้วน๊าาาาาาา ><

.

.

.

VANCOURVER – SEATTLE
21 – 28 December 2011

Wed 21 Dec

Alaska Airlines AS707
LAX → YVR  (9:05pm – 12:14am)
(round trip = 387 USD)

Thu 22 Dec – Vancouver (Capilano suspension bridge + Vancouver downtown)
Mostly cloudy  — 1°c – 5°c
8:9:10

Arrive 12:14 am

– Go get a car
VANCOUVER INTL ARPT MAIN
LOWER LEVEL PARKING GARAGE
RICHMOND,BC V7B 1L8 CA
Pick-up: Thu, Dec 22, 2011 01:00am
Drop-off: Sun, Dec 25, 2011 05:00pm
(4 days = 272.08 CAD)

Check in hotel: Vancouver 1
Best western Capilano
1634 Capilano Road, North Vancouver, British Columbia V7P 3B4, Canada
(3 night = 248.31 USD)

– Capilano suspension bridge
3735 capilano road, North Vancouver, BC, CA, V7R 4J1

– Lunch

– Canada place + convention center
999 Canada place, Vancouver, BC, CA, v6C 3E1

– Outlook tower(≈3:00pm)
parking: 450 W. Cordova Street
9:00am – 9:00pm
Student: $10 (twice)

– China town (Drive pass)
near by: 508 Taylor Street, Vancouver BC Canada  V6B 6M4

– Gastown (≈5:00pm)
Steam clock : 305 Water Street, Vancouver, BC V6B 1B2, Canada

– Dinner at Gastown

Check in hotel: Vancouver 2
Best western Capilano

Fri 23 Dec – Vancouver (Stanley park + aquarium)
Showers — 3°c – 5°c
8:9:10

– Stanley lagoon (≈10:30am)
near: 610 Pipeline Road, Stanley Park, Vancouver, British Columbia

– Stanley totem (≈11:30am)

– Vancouver aquarium (≈2:00pm)
845 Avison Way, Vancouver, BC, V6G 3E2
9:30am – 5:00pm
Student: $16

– The sea wall
Sunset beach (sunset)

– Granville island + Market place
9:00am -7:00pm
Parking: http://www.granvilleisland.com/Parking_Information (up to 3hrs)

Check in hotel: Vancouver 3
Best western Capilano

Sat 24 Dec – Vancouver → Victoria
Rain / snow showers — 1°c – 4°c
5^1/2:6^1/2:to go breakfast

– Take ferry Tsawwassen → Swartz Bay 8:00am (have to show up before 7:15am) (1hr 30mins)

– Butchart garden (≈10:30am)
800 Benvenuto ave., Brentwood bay
9:00am – 9:00pm
Adult: $24.25

– Lunch

– Craigdarroch castle historical museum society (≈12:30am)
1050 Joan Crescent, Victoria, British Columbia, Canada, V8S 3L5
10:00am – 4:30pm
Student: $8.75

– Parliament building
Belleville Street, Downtown Victoria, Inner Harbour

– Victoria B.C. downtown
Vancouver Island, British Columbia, Canada

– Dinner at downtown

– The Fairmont empress (Festival of trees)
721 Government street

Check in hotel : Victoria
THE INN AT LAUREL POINT
680 Montreal street

– Great gingerbread at hotel

 

Sun 25 Dec — Victoria  →Vancouver →Bellingham
Christmas
Few showers — 3°c  – 6°c
8^1/2 : 9^1/2 : to go breakfast

– Take ferry Swartz Bay → Tsawwassen 11:30 (have to show up before 10:45) (1hr 30 mins)

– BC stadium
777 Pacific Blvd.  Vancouver, BC V6B 4Y8, Canada

– Drop car
VANCOUVER INTL ARPT MAIN
LOWER LEVEL PARKING GARAGE
RICHMOND,BC V7B 1L8 CA
Pick-up: Thu, Dec 22, 2011 01:00am
Drop-off: Sun, Dec 25, 2011 05:00pm

– Take bus to Bellingham
#S105 (Vancouver airport → Bellingham airport)
Depart: Sun, Dec 25, 2011 06:10pm
Vancouver International Airport
Level 2 International Arrivals
Arrive: Sun, Dec 25, 2011 07:55pm
Bellingham Airport
4255 Mitchell Way ,Bellingham, WA
Student one way: $22.80

Hotel: Bright’s house (Bellingham)

Mon 26 Dec – Bellingham →Seattle
Showers — 3°c  – 7°c
xxxx

– Bruce Lee’s tomb
Lakeview Cemetery, 1554 15th. Ave. E, Seattle, WA

– Experience music project (Frank gahry’s museum)
325 5th Avenue North  Seattle, WA 98109
10:00am – 7:00pm
Student: $15-1$17

– Lunch

– University of Washington
1410, NE Campus parkway, Seattle, WA

– Dinner

– Space needle
400 Broad Street  Seattle, WA 98109
9:30am – 11:30pm
Adult: $18

Check in hotel: Seattle
HYATT PLACE SEATTLE DOWNTOWN
110 6th Avenue North, Seattle, Washington, United States 98109
($159.90)

 

Tue 27 Dec – Seattle → Bellingham
Showers — 3°c  – 7°c
6^1/2:7^1/2:8^1/2

– Safeco Field Tours (≈9:00am)
1250 First Ave S., Seattle, WA 98124

– The Museum of Flight Aviation History (≈10:00am)
9404 East Marginal Way South, Seattle, WA 98108
Museum – 10:00am – 5:00pm
Airpark hour – 10:15am – 3:30pm
Adult (with AAA card): $14 (regular: $16)

– Lunch

– Pike place market
85 Pike St, Seattle, Washington 98101

– First Starbucks

– Elliott bay (drive south from Pike) (optional)

– Dinner

– Nightly festival
20800 Marine Dr, Stanwood, WA 98292
5:00pm – 10:00pm
Adult (with AAA card): $13 (regular: $15)

– Drive to Bellingham

Hotel: Bright’s house (Bellingham)

Wed 28 Dec – Vancouver
Showers — 4°c  – 6°c
6:7:to go breakfast

Alaska Airlines AS704 (≈11:00am)
YVR → LAX  (1.20pm → 4:17pm)

.

.

.

เห็นตอนจบแล้วนึกถึงโปรแกรมทัวร์แบบไทยๆ…
สุดท้ายแล้วต้องจบด้วยคำว่า “ถึงท่าอากาศยานสุวรรณภูมิโดยสวัสดิภาพ”
งั้นทริปนี้ ขอจบลงด้วย “ถึงท่าอากาศยานนครลอสแองเจเลสโดยสวัสดิภาพ” แล้วกันนะคะ :)

End.

► Let’s go Canada,, กระเหรี่ยง F1 จะขอวีซ่าแคนนาดา ที่สถานฑูตในแอลเอ December 14, 2011

,, “เราไปแคนนาดากันดีกว่า”… อยู่ๆ คุณคู่หูก็โพล่งขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
หลังจากที่นั่งมองปฎิทินสลับกับค่าตั๋วเครื่องบินไปฟอริด้ากันอยู่นานสองนาน

เพราะว่าปิดเทอมที่นี่มันแสนสั้นค่ะ… พูดกันง่ายๆก็หยุด 1 อาทิตย์ ทุกๆ 3 เดือน
พอใกล้ปิดเทอม ทุกคนก็เลยจะกระเสือกกระสนหาที่เที่ยวกันเป็นการใหญ่
เข้าตำรา “เติมความชุ่มฉ่ำให้ชีวิต” ยังไงยังงั้น!!
สำหรับปิดเทอมที่กำลังจะถึงนี้ ลูลิมีแพลนเย้อออออออะไปหมด
จะไปนิวยอร์ค จะไปวอชิงตันดีซี จะไปบอสตัน……..
แต่ ประเทศไทยน้ำมันท่วมง่ะ ……. เลยกินแห้วไปยกทริป T^T
สุดท้ายก็มาลังเลๆ อยู่ที่ฟอริด้า — ไปดี ไม่ไปดี

เพราะมัวแต่ลังเล เวลาก็ใกล้เข้ามาแบบไม่เกรงอกเกรงใจกัน
ไม่ได้ห่วงอะไรหรอกค่ะ แค่ถ้าซื้อตั๋วใกล้ๆ มันจะแพงหูฉี่เท่านั้นเอง
สุดท้าย…. ค่าตั๋วอันอลังการงานสร้างก็ทำให้ต้องถอดใจ (yωy*)

แต่ถือว่าโชคยังเข้าข้างค่ะ….
เพราะว่าสิ้นปีแบบนี้ นอกจากมี vacation break ระหว่างเทอมแล้ว
ก็ยังมี Christmas break อีก 2 อาทิตย์
ยืดเวลาออกไปอีกหน่อย เลยลองกันใหม่อีกซักตั้ง!!

พอตัดสินใจดูรายละเอียดของฟอริด้าอีกที ก็….”เราไปแคนนาดากันดีกว่า”
คุณคู่หูเค้าว่างั้น พร้อมยกเหตุผลที่ยากจะปฎิเสธเข้ามาล่อ
ค่าตั๋วไป Vancouver, Canada ที่ถูกกว่าไปฟอริด้าเกือบครึ่ง!!
แถมยังมีข้อเสนอสุดพิเศษ “ที่พักฟรี!!”
ยะฮู๊วววววววววว ไปแคนนาดากันดีกว่าาาาาาาาาา (ใจง่าย 555+)

เราสองคนกดจองตั๋วเครื่องบินไปทางอินเตอร์เนต $387 ถ้วน
ถือว่าราคากลางๆไม่ถูกไม่แพงค่ะ เพราะบินแค่ 2 ชั่วโมงเท่านั้นเอง
พอเรามีตั๋วเครื่องบินอยู่ในมือ มีที่พักอยู่ใน(กำ)มือ
เราก็เริ่มต้นรวบรวมเอกสาร สำหรับขอวีซ่ากันค่ะ

.

.

แรกๆ ก็มองหน้ากันไปมองหน้ากันมา จับต้นชนปลายไม่ถูก ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน
อย่างที่ลูลิเคยบอกว่า ไม่หวั่นแม้จะเป็นสถานฑูตใดๆ (โม้อีก)
แต่บอกตามตรงว่า รอบนี้ก็แอบตื่นเต้นอยู่เหมือนกัน
เพราะว่ามันต่างบ้านต่างเมือง เงินก็มีกระจิ๊ดริ๊ด เอกสารก็ไม่แน่นเหมือนตอนอยู่เมืองไทย
ร้ายถ่ายรูปติดบัตรก็ไม่มีอี๊กกกกกกกกก เจ้าประคุณทูนหัว ทำไมมันแลดูลำบากอย่างนี้หนอ!!

เริ่มแรกก็เลยต้องไปขอความรู้จากอากู๋(เกิ้ล)ซะหน่อย พอเป็นไอเดีย
ก็เลยเจอเวปของสถานฑูตแคนนาดาค่ะ
ในนั้นก็เหมือนเวปสถาฑูตอเมริกานั่นแหละค่ะ… บอกทุกอย่าง แต่ทำตามไม่ได้ = =’
(ไม่รู้ว่าเราไม่ค่อยฉลาดเอง หรือว่ามันทำไม่ได้เรื่องเหมือนกันเน๊าะ :P )
เวปไซต์: http://www.cic.gc.ca/english/index.asp

ลูลิอ่านข้างใจอย่างละเอียด ตะบี้ตะบันอ่านมันทุกหน้า
จนได้ใจความออกมาว่า
1.โหลดเอกสารไปกรอก
2.ส่งเอกสาร+เงินมาที่สถานฑูต (วอชิงตัน หรือ แอลเอ)
3.จะได้วีซ่าใน 30 วัน

อ่านมาถึงข้อสุดท้าย แทบกรี๊ด
วีซ่าบ้าอะไรใช้เวลาออกตั้ง 30 วัน… ลุ้นจนตัวเหี่ยวพอดี!!!
ไม่ไหวๆ ลองถามอากู๋(เกิ้ล) อีกที เผื่อมีทางอื่น
เรื่องขอวีซ่าในอเมริกานี่หายากมากกกกกกกกก
คงเป็นเพราะว่าคนอเมริกันเค้าไม่ต้องของวีซ่ากันมั้งคะ เพราะฉะนั้นก็เลยไม่มีใครเค้าคุยกันเรื่องนี้
อ่านไปอ่านมา ก็เลยเจอในบลอคคนไทยอยู่คนนึงค่ะ (ขออภัยที่จำ URL ไม่ได้ T^T)
เค้าบอกว่า ไปทำตอนเช้า ตอนเที่ยงรับคืนเลย
บร๊ะแล้ว!! นี่แหละที่ต้องการ

ลูลิพยายามหาข้อมูลเรื่อง walk in ในเวปสถานฑูต แต่ไม่ยักกะเจอ = =
ก็เลยตัดสินใจ…. ลุย!! (นายแน่มาก 555)

.

.

แต่ก่อนจะลุยได้ เรามาเตรียมเอกสารกันก่อนดีกว่าค่ะ
เอกสารครั้งนี้ แปลกประหลาดกว่าที่เคยขอวีซ่ามาทั้งหมดเลยค่ะ
เพราะว่าทุกอย่างเป็นของตัวเองล้วนๆ แล้วก็ปริ๊นเอามาจากเนตทั้งนั้น
รายการเอกสารที่จำเป็น จะมีในใบ check list ดาวโหลดได้ในเวปสถานฑูตเลยค่ะ
*สามารถดาวโหลดแบบฟอร์มทั้งหมดได้ที่ http://www.cic.gc.ca/english/information/applications/visa.asp#applications

เอกสารที่ใช้:
1. Application for a temporary resident visa made outside of Canada (IMM5257) – กรอกในไฟล์ที๋โหลดมา แล้วกด
2. Family information (IMM5645) – กรอกในไฟล์หรือเขียนก็ได้ค่ะ
3. Fee payment – $75 (single) หรือ $150 (Multiple)
เป็น money order / cashier cheque เท่านั้น (ไม่รับเงินสด และ personal cheque)
4. รูปติดบัตร 2 ใบ – ต้องเป๊ะตามข้อกำหนดในเวปไซต์
5. สำเนา I-20 , I-94 , F1 visa
6. Transcript และ ใบลงทะเบียนเรียนเทอมหน้า
7. สำเนาตั๋วเครื่องบินไป-กลับ
8. Statement – ปริ๊นออกมาจากเวปได้เลยค่ะ
ถ้าขอแบบ single ต้องมีเงินอย่างต่ำ $500 ส่วน Multiple อย่างต่ำ $1,000 ค่ะ
9. Passport ตัวจริง เอาไว้ติดวีซ่าไงคะ :)
10. Document checklist (IMM5484)
11. เอกสารอื่นๆที่อยากยื่น เช่นเอกสารเชิญจากเพื่อน (จริงๆไม่ต้องมีหรอกค่ะ)

ที่อยู่:
Consulate General of Canada, Immigration Section
550 South Hope Street, 9th Floor
Los Angeles, California
90071, USA

เวลาทำการ: 8:30 – 10:30am

.

.

เช้าตรู่วันจันทร์.. ลูลิกับคุณคู่หูก็ขับรถเข้าไปใน downtown LA กัน
ขนาดว่าถ่างตาตื่น ออกกันตั้งแต่ 6 โมงครึ่งแล้วนะ แต่รถก็ยังติด!!
แหม่… เห็นรถติดตั้งแต่ไก่โห่แบบนี้ คิดถึงกรุงเทพบ้านเฮาจังน๊อ ><

ระยะทางก็ไม่ไกลมาก แต่รถเยอะค่ะ ก็เลยถึงเกือบๆจะ 8 โมงครึ่ง
เอารถเข้าไปจอด ค่าจอดรถแพงมากกกกกกกกกกกกกกกก 12นาที $4.50… ฆ่ากันเลยดีมั้ย = =’
พอขึ้นไปถึงชั้น 9 ,, ออกจากลิฟท์ก็จะมีคนกวักมือเรียกเองค่ะ
คุณพี่ซิเคียวริตี้ท่าทางกวนติง ยืนเฝ้าหน้าเครื่องแสกนกระเป๋าอยู่
“มีอะไรจะถามมั้ย” … คุณพี่เค้าว่างั้น
ระหว่างที่ประมวลผล มือมันก็หยิบกระเป๋าวางบนสายพานโดยอัตโนมัติ
คุณพี่ซิเคียวรีบขึ้นเสียง “ถามคำถามมาก่อน!!”
โดนดุ ( -`д´-)

ลูลิก็อ้อมแอ้มบอกไป “เอ่อ อ่า…. คือว่า คือ…. จะมาทำวีซ่าค่ะ”
คุณพี่ซิเคียวก็ย้ำคำเดิมอีก “question?”
เอออออ!!… ตูรู้แล้วววว ถามก็ได้ว๊อยยยยยยยยย
“ที่นี่รับเงินสดมั้ยค๊าาาาาาา”
สิ้นคำถาม ระบบทำงานอัตโนมัติก็ทำงานทันที (เอ๊ะหรือคุณพี่จะเป็นหุ่นยนต์)
“ที่นี่ไม่รับเงินสด จะต้องเป็น money order หรือว่า cashier cheque เท่านั้น
จำนวนเงินคือ 75 US dollar,, ถ้าหากว่าจะแลกเป็น money order ก็เดินลงไปข้ามถนนไป 7th street
มันจะมีไปรษณีย์อยู่ตรงนั้น แต่ถ้าหากว่ามีบัญชีของ wells fargo bank ล่ะก็
ลงไป ข้ามถนน แล้วก็จะอยู่ขวามือนะ รีบไปรีบมาล่ะ”

แทบช๊อค = =’
ระบบอัตโนมัติพูดเร็วมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไม่รีบ เข้าใจมั้ยว่าไม่รีบ!
แต่เพื่อไม่ให้หน้าแตก ก็เลยพนักหน้ารับ แล้วก็เดินเชิดสวยๆกลับทางเก่า ヽ( ´ー`)ノ

พอลงมาถึงข้างล่าง ก็สะกิดคุณคู่หู… มะกี๊มันว่าอะไรนะ = =’

.

.

เนื่องจากคุณคู่หูไม่ได้หูบอดเหมือนอย่างลูลิ ก็เลยรอดตาย 5555+
เราสองคนเดินหาไปรษณีย์กันค่ะ ได้ยินแว่วๆอยู่ว่า 7th street
แต่ไอ้ 7th street มันอยู่ตรงไหนล่ะ แล้วไอ้ที่ยืนอยู่นี่มันคือถนนอะไร (;ﾉﾟДﾟ)ﾉ (ﾟロﾟ;)
ท่ามกลางความโกลาหล ถือว่ายังโชคดีที่โลกนี้มี google map 555555+
กว่าจะลากสังขารมาถึงไปรษณีย์ก็ปาไปเกือบครึ่งชั่วโมง แล้วพอมาเห็นแถวในไปรณีย์อีก ลบแทบจับ!!
(คือว่าห่วงค่าจอดรถอ่ะค่ะ 555555+)

รอคิวอีกร่วมครึ่งชั่วโมง จนได้ money order มาสมใจอยาก
Money order ก็จะคล้ายๆกับตั๋วแลกเงิน หรือธณาณัตินั่นแหละค่ะ
จ่ายเงินไป $150 + ค่าธรรมเนียมใบละ $1.50 ,, ก็เดินตัวปลิวออกมา พร้อมกระดาษ 2 ใบ φ(.. )

ตรงดิ่งกลับมาถึงชั้น 9
คุณพี่ซิเคียวก็ยิ้มรับมาแต่ไกล แล้วก็บอกว่า โอเค (ทำนองว่าเชิญแสกนกระเป๋าได้ เห็นหล่อนอยากจะแสกนนัก)
หลังจากที่ปิดมือถือ ก็เดินผ่านเครื่องแสกนเข้าไปด้านใน,,

.

.

ด้านในก็เหมือนสถานฑูตทั่วไป มีตู้ๆอยู่ด้านหน้า (ประมาณ 6 ตู้กับ 2 ห้องกระจก…. แต่ขอโทษ เปิดตู้เดียว = =)
แล้วก็มีเก้าอี้เยอะๆให้นั่งรอหน้าตู้ค่ะ
สังเกตุการณ์คร่าวๆด้วยสายตาอันเฉียบแหลม นับจำนวนประชากรได้ 9 คนถ้วน
ล้วนแล้วแต่เป็นกระเหรี่ยงทั้งสิ้น … กระเหรี่ยงไทย กระเหรี่ยงจีน กระเหรี่ยงอาหรับ
ในนั้นเงียบมาก จะคุยกันต้องกระซิบๆ อึดอัดชะมัดยาด!!
นั่งรอจนไฟหน้าตู้โชว์เลขบัตรคิวของเรา ก็เป็นถึงเวลาลุยค่ะ

คนที่มาด้วยกัน เค้าให้ไปยื่นพร้อมกันเลย (ไม่ต้องเป็น family ก็ได้)
พอไปถึง คุณป้าในตู้ก็จะถามก่อนเลยว่า “เธอ 2 คนเป็นอะไรกัน”
แอร๊….  ทำไมคุณป้าต้องอยากรู้เรื่องส่วนตัวของหนูด้วยล่ะค่ะ ><

“We’re friend”
ประโยคคำตอบแบบไม่มีลังเลก็ดังขึ้นขัดสภาวะฟุ้งซ่านของลูลิซะอย่างงั้น
หันไปค้อนให้คนข้างๆควั่บนึง.. ขอชั้นเพ้อเจ้อซัก 2 วิก่อนก็ไม่ได้ ชริส์~

นั่นล่ะค่ะ เอาเป็นว่า.. คุณป้าคงอ่านใจลูลิได้ เลยส่งกระแสจิตตอบมา
ว่า “ชั้นไม่ได้อยากรู้เรื่องของหล่อน แค่อยากรู้ว่าต้องพิจารณาวีซ่าแยกกันรึเปล่าเท่านั้นแหละย่ะ”
ลูลิพยักหน้าหงึกหงักเข้าใจอยู่คนเดียว ในขณะที่คุณป้าง่วนอยู่กับการตรวจเชคเอกสารกองโตตรงหน้า
เอกสารที่ถูกจัดเรียงมาอย่างดี โดนจับย้ายที่ใหม่หมด (แล้วหลอกให้หนูเรียงทำไมคะป้า!!)
รูปใบที่ 1 โดนแม๊กซ์แสกหน้าเข้ากับ application form  อีกใบโดนหนีบไว้กับพาสปอร์ต
เอกสารอื่นๆก็ค่อยๆถูกซ้อนๆเข้าหากันอย่างลวกๆ
เรา 2 คนก็ยืนลุ้น แทบไม่ได้กลืนน้ำลาย (กลัวเสียงดัง 5555)

หลักจากที่เรียงเอกสาร คุณป้าก็เงยหน้าขึ้นมาถาม
“พวกเธอ ไม่มีใบละทะเบียนเรียนเทอมหน้าเหรอ มันต้องมีหลักฐานของเทอมหน้าด้วยนะ”
อ่าว.. ก็ในเวปบอกว่าใช้แต่ทรานสคริปต์นี่คะป้าาาาาาา!!
ตอนแรกก็ทำท่าเหมือนจะไม่ได้ แต่เห็นแววตาใสซื่อของลูลิละมั้ง
ก็เลยบอกว่าจะรับเรื่องไว้ แต่ต้องให้เจ้าหน้าที่พิจารณาอีกทีนะ ไม่รับประกันว่าจะได้

แต่โถ่ถังกาละมังแตก โชคดีม๊ากมาก ที่ลูลิเหลือบไปเห็นว่า
ทรานสคริปต์ที่ปริ๊นมาจากเวปมหาลัย มันมีบอกไว้แล้วว่าเทอมหน้าเราจะลงอะไรบ้าง
ก็เลยจัดการชี้ให้คุณป้าดู.. นี่ค่ะๆ  คุณป้าก็คว้าปากกาแดงมาวงเอาไว้ให้
แล้วก็เป็นอันเสร็จพิธี

ออกจากสถาฑูตพร้อมกับกระดาษเล็กๆสีส้ม 1 ใบ
ที่บอกว่า 1:30 – 2:30pm ของวันมะรืน ให้กลับมาเอาพาสปอร์ตคืนด้วย

.

.

.

.

2 วันให้หลัง
กลับมายืนที่เดิมมมมมมมมมม ที่ที่เคยคุ้นตาาาาาาาาา~♪
คุณพี่ซีเคียวคนเดิม ยืนยิ้มแฉ่งต้อนรับอยู่หน้าประตูเหมือนเดิม
วันนี้ดูอารมณ์ดีม๊ากมาก “Welcome back” พี่แกว่างั้น…

วันนี้ไม่ต้องตรวจกระเป๋า ไม่ต้องแสกนตัวค่ะ
เข้าไปนั่งรอคิวตามลำดับ(มา)ก่อนหลัง ที่เก้าอี้ด้านในเลย
วันนี้มีคนซัก 20 คนได้ (โดยประมาณ)
เค้าก็จะเรียกให้ไปเข้าคิวหน้าตู้ทีละ 5 คน แล้วก็เอาใบส้มที่ได้มานั่น แลกกับพาสปอร์ตคืนมา

ในใจก็กระหยิ่มยิ้มย่อง คิดว่าคงไม่มึใครไม่ผ่าน
แต่แล้ว…
แม่กระเหรี่ยงสาวชาวจีนที่เจอกันวันก่อน ไม่ผ่านซะงั้น!!!
เลยตุ้มๆต่อมๆเลย แล้วชั้นล๊าาาาาาาาา~~~~

ยังไม่ทันได้ตื่นเต้นมาก คุณคู่หูก็รับพาสปอร์ตกลับคืนมา
แต่นแต๊นนนนนนนนน

: P

END

► Language school,, เรียนยังไง แล้วได้อะไรบ้างหนอ? October 26, 2011

,, พอดีว่ามีหลายคนอีเมลล์มาถามเกี่ยวกับเรื่องโรงเรียนสอนภาษาค่ะ
ทั้งเรื่องการสมัคร การเรียน บลาๆๆๆ….
ก็เลยทำให้ลูลินึกย้อนกลับไปสมัยเตรียมตัวมาเรียน
ว่า….จริงๆแล้ว ลูลิเองก็เคยสงสัยเหมือนกัน ว่าไอ้ “โรงเรียนสอนภาษา” นี่มันสอนอะไรกัน?!?

 

 

นึกย้อนไปสมัยที่เรียนภาษาอยู่ที่เมืองไทย (ย้อนน๊านนาน.. ต้องนั่งไทม์แมชชีนกันเลยมั้ย = =)
ลูลิเริ่มเรียนภาษาอังกฤษอย่างจริงจัง กับ อ.บุญชัย ณ Fast English ค่ะ

ตอนนั้นก็เรียนเน้น Grammar อยู่เป็นปี ต่อด้วยคอร์ส TOEFL แล้วก็ตามด้วย G-MAT
จัดเต็มซะหลายคอร์ส….. ด้วยหวังว่าภาษาเราจะกระเตื้องขึ้นมาบ้าง

แต่…. （  °ο°）~ @

อ.บุญชัย ไม่ใช่เทพเจ้าค่ะ
ไม่สามารถเสกรอยหยักในสมองเพิ่มให้ลูลิได้ (-__-)
แต่.. (อีก) ก็ได้รับอะไรหลายๆอย่างจาก อ.บุญชัย นะ (ノ><)ノ (โฆษณาก่อน เดี๋ยวจะหาว่าลูลิเนรคุณ >///<)

อย่างนึงคือ….. ลูลิรับ grammar จากอ.บุญชัยมาเต็มๆ
ถึงจะไม่แม่นเป๊ะ (เพราะสมองขี้เลื่อย)
แต่ลูลิค้นพบว่า มัน“ใช้ได้จริง”มากๆตอนมาเขียน research paper ที่นี่ล่ะค่ะ!!

.

.

.

ถึง grammar กับความเว่นเว้อชอบเขียนจะทำให้ writing พอถูพอไถไปได้..
แต่ ฟัง อ่าน พูด ก็ยังเรียกได้ว่า… ระยำ!!

ลูลิก็เลยตัดสินใจหอบเงินก้อนโตไปลงทุนกับ Wall street institute
ด้วยมุ่งหวังว่า…. ลิ้นเราจะมีธงชาติ’เมกาขึ้นกับเค้าบ้าง ><
ลูลิมีเวลาประมาณ 7 เดือนก่อนจะบิน ไปนั่งรากงอกอยู่ที่ wall street
ถ้าถามว่าได้อะไรมั้ย… ลูลิอยากตอบว่า“ได้ค่ะ” (นี่ไม่ได้ค่าโฆษณาจริงๆนะ >< )

ลูลิอยากบอกว่า Wall street เป็นด่านแรกที่ทำให้ลูลิรู้ว่า “ภาษาอังกฤษ พูดยังไง”
ที่ผ่านมาทั้งชีวิต เรียน เรียน เรียน,, ท่อง ท่อง ท่อง…. แต่ไม่เคยพูด
ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่จะพูดภาษาอังกฤษอย่างเป็นเรื่องเป็นราว
แรกๆก็อายค่ะ เพราะว่ามีแต่เด็กเล็กนัก = =’ เข้าไปนี่จัดได้ว่า “แก่”
แต่ก็ต้องแอ๊บๆ เนียนๆไป ,, วันนึงมันก็เริ่มอายน้อยลง (เรียกอีกอย่างว่าเริ่มด้าน 555+)

7 เดือนผ่านไป แกรมม่าไม่ได้ดีขึ้น ฟัง พูด ก็ยังงูๆปลาๆ
แต่มัน ถึง เว ลา แล้ววววววววววววววววววววว!!

.

.

.

สิงหาคม 2010 … ลูลิเปิดประสบการณ์ใหม่กับ “โรงเรียนสอนภาษา” ของจริง!!
ที่แรกที่ไปเรียนคือ Kaplan Aspect ค่ะ
สาเหตุอาจจะฟังไม่น่าเอาเยี่ยงอย่างเท่าไหร่ ก็คือ เลือกเพราะ… มันใกล้บ้านที่สุด ><

วันแรกที่มาเรียน กลัวมากกกกกกกกกกกกก.. มือไม้สั่นไปหมด
ถ้าชั้นพูดไม่รู้เรื่องล่ะ ถ้าชั้นฟังไม่เข้าใจล่ะ ถ้าชั้นไม่มีเพื่อนเลยล่ะ ถ้า ถ้า ถ้า….. !!! กรี๊ดดดดดดดดดดด ╯﹏╰

ก้าวเข้าไปโรงเรียนอย่างกล้าๆกลัวๆ
เจ้าหน้าที่ก็บอกให้นั่งรอ แล้วก็พอไปสอบวัดระดับ
ข้อสอบจะเป็น Choice ค่ะ ก็ listening part แล้วก็ grammar part
ใช้เวลาสอบแป๊บเดียว,, พอสอบเสร็จ ก็บอกว่ากลับบ้านได้….

อ่าว = =”
แค่เนี๊ยะ!!!!!

.

.

.

แค่นั้นจริงๆค่ะ…
วันแรกในการมาเรียน ก็จะต้องมีการสอบวัดระดับก่อน
เพื่อที่จะรู้ว่า เค้าจะ add เราเข้าไปใน class ไหนดี

ที่ Kaplan.. เค้าจะแบ่ง class ออกเป็นระดับๆ
beginner / intermediate / semi-intermediate / pre-advance  / advance
(ชื่ออาจจะไม่ใช่แบบนี้นะคะ แบบว่าจำไม่ได้แล้วต้องขออภัยอย่างแรง)

ใน 1 ห้อง จะมีนักเรียนประมาณ 8-12 คน กับอาจารย์ประจำชั้น 1 คน
อาจารย์คนนี้จะประจำที่ห้องนี้ สอนคลาสนี้ ตั้งแต่ 8 โมงจนถึงเที่ยง (คลาสเช้า)
ส่วนคลาสบ่ายจะเป็นวิชาเลือก,, ใน 1 เดือนเลือกได้ 2 วิชา
เรียนวิชา A วันจันทร์ กับวันพุธ แล้วก็เรียนวิชา B วันอังคาร กับวันพฤหัส
ส่วนวันศุกร์เรียนแค่คลาสเช้าอย่างเดียว
โดยทุกๆ 1 เดือนจะมีการสอบวัดระดับ ถ้าผ่านกี่ครั้งๆ ก็จะเลื่อนไปเลเวลสูงขึ้นค่ะ

ลูลิโดนจับไปอยู่คลาส Advance!!!
งงเต๊ก!!!
มายังไง = =’
สงสัยอ.บุญชัยจะเคี่ยว grammar เรามาดี 555+

ห้องเรียน (ขยันกันจัง แต่ละคน!!)

 

คนในคลาส advance ก็จะพูดเก่งๆกันทั้งนั้น แล้วก็สนิทกันพอสมควร
เพราะว่าเค้าเรียนแต่ระดับกันมานานแล้ว
น้องใหม่อย่างเรา ก็ได้แต่นั่งเจี๋ยมเจี้ยม… นานๆจะงัดวิชาหน้าทน โพล่งพูดกับเค้าซักที
กว่าจะสนิทกับเพื่อนๆในห้องได้ ก็ปาไปเกือบจะสิ้นเดือน
แล้วก็ถึงเวลาที่ลูลิจะต้องย้ายโรงเรียน

แค่เดือนเดียว แต่ก็เศร้าเหมือนกันนะ T^T
วันสุดท้ายก็จะมีพิธีมอบประกาศนียบัตรให้กับนักเรียนที่จบ
เศร้าจัง 【*´⊥‘】

เพื่อนๆมาพร้อมหน้าในงานรับประกาศนียบัตร

.

.

.

โรงเรียนที่ 2 ก็คือ ELS (English Language School) ค่ะ
อย่างที่เคยเขียนใน topic ก่อนๆ ว่าเราสามารถเรียน ELS แลกกับการยื่นคะแนน TOEFL ได้

วันแรกใน ELS ก็คล้ายๆกับ Kaplan ค่ะ
ก็คือมีการสอบวัดระดับกันก่อน แต่ที่นี่ออกแนวจริงจังกว่าที่ Kaplan อยู่ซะหน่อย
ข้อสอบยังเป็น choice สำหรับ listening part / grammar part แต่ก็มีเขียน essay แล้วก็สอบสัมภาษณ์ด้วย

คลาสเรียนที่นี่ จะแบ่งออกเป็น 12 levels ค่ะ
การสอบวัดระดับจะเป็นการจัดเด็กเข้า level 1-9
ส่วน 10-12 จะเป็นคลาสสำหรับคนที่จะต่อป.โท (ที่บอกว่าจะต้องจบ level 12)
1 level จะเรียนกันประมาณ 1 เดือนค่ะ
แล้วก็จะมีสอบวัดผลทุกๆ level ,, ก็จะมีหนักๆที่ level 9 กับ level 12

สอบของ level 9 เรียกว่า SLEP test ,, ย่อมาจากอะไร อันนี้จำไม่ได้แล้ว แหะแหะ
แต่ว่าถ้าผ่าน SLEP ไปได้ .. ก็จะเอาใบประกาศไปใช้แทน TOEFL เรียนระดับปริญญาตรีได้ค่ะ
ส่วน level 12 ก็จะเป็น Michigan test ,, อันนี้ขอบอกเลยว่ายากกกกกกกกกกกกมากกกกกกกกกกกกกก
เป็นข้อสอบที่วัดอะไรไม่รู้ Part Vocab นี่สุ่มคำตอบกันเลยทีเดียว = =’ จะยากไปไหน!!
ส่วนใบประกาศของ Level 12 ก็จะเอาไปแทน TOEFL ในระดับปริญญาโทได้ค่ะ

ทั้งนี้ทั้งนั้น ลูลิก็ผ่านมาได้ด้วยดีค่ะ
ลูลิเรียนที่ ELS อยู่ทั้งหมด 4 เดือน (level 9-12)

ถามว่าได้อะไรมั๊ย..  หลักๆเลยก็คือ ได้เพื่อน ได้พูด ได้เที่ยวค่ะ
ฟังดูเหมือนไร้สาระไปนิดหน่อย แต่ลูลิอยากบอกว่า
ELS เป็นส่วนสำคัญในชีวิตการเรียนที่นี่ของลูลิเลยล่ะค่ะ

กับเพื่อนๆ วันรับประกาศฯ Level 9 (เดาออกมั้ยว่าอาจารย์คนไหน ^^)

กับเพื่อนๆ วันรับประกาศ Level 12 (เหลือกันแค่เนี๊ยะ = =)

 

 

Class ของ ELS จะแตกต่างจาก Kaplan ที่มีอ.ประจำชั้นแค่คนเดียว
แต่ที่ ELS จะคล้ายๆกับเรียนมหาลัยค่ะ คือเดินเรียน
วันนึงจะแบ่งเป็นทั้งหมด 7 คาบ คาบละ50 นาที
1 คาบก็ 1 ห้อง 1 อาจารย์… วันๆนึงต้องวิ่งย้ายห้อง ไปจองที่ตั้งหลายรอบ  เหนื่อยเชียวล่ะ ><
แต่ก็สนุกดีค่ะ ได้เรียน ได้ฟัง ได้เขียน ได้อ่าน ได้พูด ได้เพื่อน ได้เที่ยว … ครบทุกอย่าง
(ถึงแม้บาง level จะรู้สึกเหมือนไม่ได้อะไรเลยก็ตาม = =’)

4 เดือนผ่านไป ไวมากๆ
แล้วก็ถึงเวลาลงสนามจริง ซักที…..

.

.

.

ครึ่งปีกว่าในมหาลัย ทำให้ลูลิคิดถึงสมัยเรียน ELS อย่างสุดซึ่งเลยล่ะค่ะ
ตอนเรียน ELS ก็จะบ่นกับเพื่อนตลอดว่าการบ้านเยอะ งานหนัก
ไอ้การบ้านที่ว่านี่คือ อ่าน article 2 หน้า อะไรแบบนี้
ถ้าเทียบกับชีวิตมหาลัยนี่… อื้อหือ!!
อ่านวิชาละ 80 หน้า,, ลง 4 วิชา
วีคนึงต้องอ่านหนังสือราวๆ 300 หน้า…..!!! เป็นลม (O.O;)(o,o;)

เอาเป็นว่า ใครคิดว่าจะมาเรียนต่อ โดยไม่ผ่านโรงเรียนภาษามาก่อน
ลูลิขอแนะนำว่า มาเรียนเถอะค่ะ
ช่วงเรียนโรงเรียนภาษา เป็นช่วงที่สนุกที่สุดแล้วล่ะ

แล้วก็ถ้าหากว่าเรียนโรงเรียนภาษาของมหาลัยที่จะเข้าได้ก็ยิ่งดี
เพราะเราจะมีเพื่อนๆจากโรงเรียนภาษามาก่อน
ถึงแม้จะต่างชาติต่างภาษา แต่ว่าเพื่อนกันลำบากมาด้วยกัน จะไม่ทิ้งกันค่ะ
มีเพื่อนหนีบมาเข้ายู อย่างน้อยก็อุ่นใจกว่าไม่มีใคร…. เน๊าะ (^з^)-☆

 

End..

 

► ฮาโลวีนปาร์ตี้,, พาเที่ยวอีกโฉมหน้าของ”สวนสนุก” December 12, 2010

,, ย่างเข้าเดือนตุลาึ… ลมหนาวๆก็เริ่มโชยมา บอกเป็นนัยๆว่าให้บอกลากางเกงขาสั้นได้แล้ว
บรรยากาศรอบๆตัว ก็เิริ่มเปลี่ยนไปทีละนิดทีละหน่อย
นอกจากฝนตก เมฆเยอะ แล้วก็หนาววววววแล้ว.. รอบๆตัวก็ยัังเปลี่ยนเป็นสีส้มด้วย~
โอ๊ะ โน โน โน… ใบไม้ที่นี่ยังไม่ได้เปลี่ยนสีค่ะ (อยากเห็นใบไม้เปลี่ยนสีอยู่เหมือนกัน = =’)
แต่ทุกอย่างเปลี่ยนเป็นสีส้ม ต้อนรับ“ฮาโลวีน”ตะหากล่ะ!!

อาจจะเพราะว่าปีที่ผ่านๆมา ไม่เคยได้ออกนอกประเทศช่วงเดือนตุลาเลย
ก็เลยไม่เคยรู้มาก่อนว่า ฮาโลวีน มันสำคั๊ญสำคัญกับฝรั่งมาก
เมืองทั้งเมืองเต็มไปด้วยฟักทอง ตุ๊กตาผี ใยแมงมุม
บ้านบางบ้านก็เอาผ้าขาดๆมาปะหน้าบ้าน ทำเป็นบ้านผีสิงซะงั้น (บ้านคนนะเออ -*-)
บ้านที่ลูลิอยู่ (อยู่บ้านฝรั่งนะตอนนี้ ><) ก็ประดับไปด้วยของจุ๊กจิ๊กเกี่ยวกับฮาโลวีน
ผ้าเช็ดมือลายฟักทอง ฟักทองปลอม ขนมปังรูปฟักทอง เทียนกลิ่นฟักทอง ฯลฯ
อืม…ดูๆแล้วก็คิดว่า ฝรั่งนี่ก็ติงต๊องดีเหมือนกันเนอะ ><
(เพื่อนลูลิบอกว่าก็เหมือนสงกรานต์บ้านเรา แต่ลูลิว่าไม่่ง่ะ ที่นี่หนักกว่าเยอะ 55555+)

นอกจากบ้านเมืองประดับประดาไปด้วยข้าวของฮาโลวีนแล้ว
ก็ยังมีสวนสนุกเฉพาะกิจ (เต็มไปด้วยฟักทอง) ผุดขึ้นมาเต็มไปหมด
แล้วสุดท้าย ก็คือสวนสนุกระดับท๊อปของที่นี่…
ก็พลิกโฉมหน้าเปลี่ยนทั้งสวนให้กลายเป็นสวนผีสิงด้วย (หายสนุกกันเลยทีนี้ = =’)

ลูลิมีโอกาสได้(โดนบังคับ)ไปเยือนสวนผีสิงมา 2 ที่ ..
ก็คือ Universal studios hollywood horror nights กับ Knott’s scary farm haunt
แต่จริงๆแล้วเค้าว่ากันว่า Disney land กับ Six flag magic moutain เอง ก็มีแปลงโฉมเหมือนกัน
(thanks god ที่ไม่ได้ไป หึหึหึ  -*-)

.

.

.

เริ่มต้นที่ Universal studio ก่อน…
ความจริงแล้ว ตั้งใจจะไปเที่ยวตอนกลางวันเหมือนสวนสนุกทั่วไปล่ะค่ะ
แต่บังเอิ๊ญบังเอิญ มันเป็นอาทิตย์แรกที่จะเข้าเทศกาลฮาโลวีนพอดี
เลยโดนพ่วงกลางคืนไปด้วยซะงั้น – -;
ตั๋วกลางวัน $70 กว่าๆ ตั๋วกลางคืนอีก $35
ดีนะเนี่ยที่จ่ายผ่านการ์ด เลยไม่ค่อยเจ็บปวดมาก (กรี๊ดทีเดียวตอนบิลส่งมาที่บ้าน -*-)

จริงๆแล้วราคาตั๋วกลางคืนมัน $59 แต่ว่าคงเพราะ่ว่ามันอีกเป็นเดือนกว่าจะฮาโลวีน
ก็เลยลดราคาล่อใจให้อีก $25… สรุปเลยจ่ายไปประมาณ $34 + tag อีกนิดหน่อย
แพงเนอะ… -*- นี่ก็ยังไม่เข้าใจจนถึงทุกวันนี้ ว่าเสียเงินไปทรมานตัวเองทำไม T^T

.

.

.

สวนสนุกกลางวันก็ปกติดีค่ะ แถวยาวนิดหน่อยเพราะว่าไปวันเสาร์ แต่ก็พอไหวไม่ถึงตาย 555+
ตอนที่นั่งรถทัวร์สตูดิโอก็แอบเห็นประชากรผีเริ่มแต่งตัวกันบ้างแล้วล่ะ
นั่งรถแทรมผ่านฉากที่ใช้ถ่ายหนังผีตั้งหลายเรื่องด้วย เห็น(หุ่น)ซากศพวางเกลื่อน
แต่มันกลางวันนี่เนอะ อะไรมันก็ดูตลกไปหมด
ยังชี้ให้เพื่อนดูอยู่เลย… “อุ๊ย.. ดูนั่นจิ มีขาโผล่ออกมาจากหน้าต่างด้วย ><“
แต่ว่าพอถึงกลางคืน แหม่…ไม่อยากจะพูด T^T

ก่อนอื่นสวนสนุกก็จะไล่ประชากรตอนกลางวันออกจากสวนสนุกออกไปให้หมดก่อน
ประมาณ 6 โมง.. แถวเดินออกยาวมากกกกกกกกกก
ยาวจนตกใจว่า โอ้ นี่คนพวกนี้อัดอยู่ในสวนสนุกตอนกลางวันเหรอเนี่ย ><
แอบเหลือบตามองประตูทางเ้ข้า แล้วก็ต้องตกใจอีกหน
โอ้ววววว… นี่อีกตั้งชั่วโมงกว่างประตูจะเปิด (ประตูรอบกลางคืนเปิดทุ่มนึง)
แต่มีคนมาเกาะประตูรออยู่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว!!!!
หน้าตาแต่ละคนกระหายความสยองมาก -*-
แหม่…. อะไรจะอยากโดนผีหลอกขนาดน๊านนนนนนนน

ลูลิกับเพื่อนออกไปหาอะไรกินก่อน แล้วก็ค่อยกลับเข้ามาอีกทีตอนทุ่มกว่าๆ
แถวไม่ค่อยยาวแล้วค่ะ เพราะว่าเค้าชิงเข้ากันไปก่อนแล้ว (ฉลาดเนอะ ♥)
แล้วความหฤหรรษ์ ก็ BEGIN!!!!

.

.

.

Universal studio กับไฟสลัวๆ หมอกจางๆ ลางๆเลือนๆ
เรียกได้ว่าปรับโฉมหน้าเป็นบ้านผีสิงทั้งหมดค่ะ ไม่เว้นแม้แต่ทางเดิน
ก้าวขายังไม่ทันครบสิบก้าว ก็ต้องกรี๊ดสนั่น วิ่งกันป่าราบ
เพราะว่าเจอผีโผล่เข้าให้!!!!
ก็รู้นะว่าคน….. แต่บรรยากาศมันให้ แล้วมันกล้วเฟร๊ยยยยยย T^T

ผีที่นี่ไม่พูดค่ะ แต่ในมือจะมีอุปกรณ์เหมือนเลื่อยไฟฟ้า มีเสียงดังๆ
แล้วก็พุ่งชาร์ตสาวๆ… ขอย้ำว่าสาวๆจริงๆ
เพราะกรี๊ดกันกระจาย… (สงสัยมันมืด เลยเห็นลูลิเป็นสาวด้วย ฮ่าๆๆๆ)

.

.

.

นอกจากทางเดินที่จะมีผีคอยโผล่เข้ามาเขย่าขวัญแล้ว
พื้นที่ว่างๆข้างใน ก็จะทำเิพิงขึ้นมาเป็นบ้านผีสิงเฉพาะกิจค่ะ
อันแรกเลย อยู่ข้างๆปราสาทเชรค.. ในใจก็คิดว่า อาจจะเป็นดูหนัง 3D แล้วเปลี่ยนเรื่องเอาไรงี๊
เอาวะ.. เดี๋ยวถ้าน่ากลัว หลับตาก็ได้ ><
ว่าแล้วก็ทำใจกล้าเดินดุ่มๆตามเพื่อนๆเข้าไป

แต่…
มารู้แจ้งเห็นจริงเอาก็ตอนที่ผ่านประตูเข้าไปในบ้านแล้ว
เฮ๊ยยย นี่มันคนละทางนี่!! แล้วที่นี่มันที่หน๊ายยยยย!!
สายเกินกว่าจะหมุนตัวกลับ
โดนลากเข้าไปเรียบร้อย = =’

แหว่… แฟร่…  กรี๊ดดดด กรี๊ดดดดดดดด กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
สาบานว่าดิชั้นไม่ได้เห็นอะไรทั้งนั้น..
กอดแขนเพื่อน หลับตาเดินไปตลอดทาง แต่กรี๊ดคอจะแตก
พระเจ้าจอร์จ มันน่ากลัวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก (ขนาดไม่ได้มอง = =’)

โผล่พ้นออกมาจากบ้านผีสิง1 (เรียกว่า 1 เพราะมันมีหลายอัน T^T)
เหงื่อแตกเต็มตัว แขนเพื่อนถึงขั้นเปียก… เพราะรัดแน่นเกิน ฮ่าๆๆๆๆ
แงงงงงงงงง…. เค้ากัววววววววววววววววววววววววววววววววววว

.

.

.

แต่… ย๊างงงง ยัง ยัง ยัง มันไม่ได้หมดแค่นั้น มันยังมี บ้านผีสิง 2 3 4 5 6 …. รออยู่อีก
แต่ละบ้าน ก็จะจำลองฉากมาจากในหนังค่ะ
Freddy Friday 13th .. Jason .. Saw .. บลา บลา บลา
บางบ้านก็จะเป็นศพเละๆ บางบ้านก็เป็นซอมบี้
บางบ้านเป็นโรงพยาบาล บางบ้านก็เป็นตัดแขนตัดขา (ที่มาพร้อมกลิ่นเน่า อ้วกเกือบแตก = =)
แล้วก็จะมีผี (คน) แอบปนๆกับหุ่น คอยลุกมาแหว่ใส่อยู่ตลอดทาง
ขวัญเอ๊ยยยยย ขวัญมาาาาาาา….

ที่ทำร้ายจิตใจกันมากที่สุด แล้วทำให้ลูลิเข่าอ่อนขั้นแมกซ์ ก็คือ Chucky
หรือที่เรียกภาษาไทยว่า “แค้นฝังหุ่น”
หนังเรื่องนี้ ทำให้สาวน้อยวัยกระเตาะอย่างลูลิ เิลิกเล่นตุ๊กตาเป็นการถาวร
เพราะกลัวว่าวันนึง มันจะลุกขึ้นมา เอามีดจ้วง = =

แค่เห็นหน้าก็กลัวน้ำตาเล็ดแล้ว.. อันนี้ไม่พอ
นั่งรถแทรมเข้าไปในส่วนที่ใช้ถ่ายหนัง (ที่เล่าให้ฟังว่าตอนกลางวันไปทัวร์แล้วเห็นซากศพเต็มไปหมดน่ะค่ะ)
นั่งรถก็ยังพอไหว หลับตาไม่รับรู้
แต่แล้ว….
รถมันจอด……………………………………………… =[]=!!!!
ชอคเท่า 3 โลก!!! ลงเดิน!!!
ผ่านป่า… ผ่านซากศพ… แล้วผ่านชักกี้… อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
นู๋จะกลับบ้านนนนนนนน โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ T^T

ลูลิเดินไปตามทาง แขนซ้ายคล้องแขนเพื่อน J แขนขวาคล้องเพื่อน C
ให้สาวๆ J กับ K กอดพุงไว้ด้วย (อยู่ตรงกลางรู้สึกเซฟ ฮ่าๆๆๆๆๆ)
ก้มหน้าก้มตาเดิน… ผีก็แวะมาทักทายเป็นระยะๆ…
ไม่ต้องกลัวไม่ได้มองแล้วผีจะน้อยใจค่ะ ลูลิกรี๊ดตอบทุกตัวครบถ้วนทุกกระบวนความ T^T

กว่าจะมาถึงทางออก เหงื่อแตกแบบจะเป็นลม
กลัวก็กลัว คุณเพื่อนก็ขายาว ก้าวไว…. ฮืออออออออออ ฉี่จะราด~

.

.

.

อย่างเดียวที่ไม่่น่ากลัวของวันนี้ ก็คือโชว์พิเศษค่ะ
เป็นคล้ายๆกับว่าละครตลก.. ล้อเลียนเรื่อยเปื่อย
ลูลิเป็นคนไม่ดูทีวี ไม่รู้จักหนัง ไมู่รู้จักนักร้อง (แถมฟังภาษาอังกิดไม่ออก)
พอเค้าขึ้นมาทำท่าเลียนแบบ ก็ไม่รู้เรื่อง…. มันขำไรกันแว๊~
แต่ก็เอาเถอะ ถือเป็น 1 ชั่วโมง ที่ได้พักหายใจหายคอบ้าง…

วันนั้น ตีสองนู่น กว่าจะออกจากสวนสนุก..
คุณผีทางเดินทั้งหลายก็ดูท่าทางเหนื่อยเต็มทีแล้ว
ยืนนิ่งให้ถ่ายรูป ไม่มาหลอกกด้วยล่ะ ฮ่าๆๆๆ ><

.

.

.

.

.

อีกที่ที่ได้ไปมาคือ Knott’s scary farm ค่ะ (Knott’s berry farm)
แปลงโฉมจากฟาร์มของคุณ Snoppy เป็นบ้านผีสิงเช่นกัน

ที่นี่ก็ไม่ต่างจากที่ Universal เท่าไหร่ มาด้วย Theme เดียวกัน
แต่ว่าอาจจะต่างกันนิดหน่อย ที่ Universal เค้ามีหนังของตัวเอง
สามารถยกเอามาทำได้.. ลูลิก็เลยรู้สุกอินกับอันนั้นมากกว่า

ที่ Knott นี่ จะเป็นแนว ออดิชั่นเ้ข้ามาแต่งเป็นผี
ผีที่นี่มีหลายอย่างมาก จนบางทีแยกไม่ค่อยจะออกว่านี่คนหรือ(แต่ง)ผีกันแน่ฟะ~?
แล้วผีที่นี่ก็ตลกมาก คือมี participate กับคนมาก
ขอถ่ายรูปได้ด้วย คุยด้วยได้ด้วย!!!!
ลูลิเดินอยู่ดีๆ ผีเดินเข้ามา “อันยองอันเซโย” อืมมมมม…. ควรกลัวมั๊ย = =?

ที่นี่มีบ้านผีราวๆ 13 หลัง แต่ละหลังก็จะเป็น theme ที่ต่างกันออกไป
เป็นป่านางไม้ เป็นโรงพยาบาล เป็นคาเฟ่ เป็นทุ่งข้าวโพด..
เน้นแอบแล้วโผล่พรวดออกมาให้ตกใจซะมากกว่าที่จะให้อินกับ story

แต่ที่นี่ก็มีดีอย่างนึง ก็คือการแปลงโฉมเครื่องเล่น มาเป็นเครื่องเล่นผีสิง
อย่างล่องแก่ง หรือรถไฟชมเหมือง… ก็ยังสามารถเล่นได้อยู่
แต่ว่าบรรยากาศรอบๆก็เปลี่ยนไป มีผีแอบอยู่ทุกที่ที่มีซอก = =)
ถือว่าลงทุนใช้ได้เลยล่ะค่ะ

มีเรื่องตลก (แต่ทำเอาน้ำตาร่วง) อยู่เรื่องนึงค่ะ
อย่างที่บอกว่า คุณผีที่นี่เค้าช่างพูดช่างจา ช่างคุยกับเหล่า”คน”ที่เข้ามา
ตอนที่เข้าไปในบ้านผีสิงหลังนึง (ไม่รู้หลังไหนล่ะ มันเหมือนกันหมด = =’)
ลูลิก็กอดแขนเพื่อนไปตามประสา… ก็เค้ากัวววววววววว T^T
คุณผีก็โผล่มาพูดด้วย “How about me?”
ไอ้บ้า…!! ใครจะไปกอดแก๊~!!!!
พอลูลิๆใช้การกรี๊ดแทนคำตอบ คุณผีก็เดินตาม
กระซิบข้างหู เรียกชื่อด้วย!!!!!!!
“Do you hear me?” ได้ยินว๊อยยย หูไม่ได้หนวกกกกกกกกก
เพื่อนที่แสนดีก็ไม่ช่วยอะไร เอาแต่ขำ แงงงงงง    T^T
พอออกมา้ข้างนอก ก็หันไปทำหน้าตื่นถามเพื่อน… “มันเรียกชื่อเราด้วยอ่ะ”
“อ๋อ.. เราบอกเองล่ะ…” กรี๊ดดดดดดดดดดดด ไอ้พวกนี้ รักเพื่อน!!!!!!!!!! =3=

นาฬกิาตีบอกเวลา ตีหนึ่งกว่าๆแล้ว ถึงเวลาที่จะต้องกลับบ้านกันแล้วล่ะ
ผู้คน ผู้ผี ก็ทยอยกันเดินออกไปทางประตูหน้า
แต่แล้วก็มาหยุดออกันที่หน้าเวที ฝรั่งมุง!!!
แหม่… คนไทยอย่างลูลิ ต้องปฎิบัติหน้าที่หน่อยค่ะ… แจม!!

กลางวงล้อม เป็นคุณผีทั้งหลาย กำลังเต้นระบำโชว์กันค่ะ
โชว์กายกรรม โชว์บลาๆๆๆๆๆ
ตอนนั้นหมดความรู้สึกกลัวไปแล้วล่ะ
เพราะรู้สึกแล้วว่า อืม…. มันคนจริงๆด้วย = =’

แต่ทั้งหมดทั้งปวง เสียเงินค่าเ้้ข้าไปอีกรวม $40
แถมต้องขับรถไปไกลอีกเกือบ 2 ชม.. (บ่นไปงั้น ไมไ่ด้ขับเองหรอก ฮ่าๆๆๆ)
ดีนะที่ไม่น่ากลัวมาก ไม่งั้นต้องไปขอร้องให้เพื่อนมานอนด้วยเหมือนวันที่ไป Universal ล่ะ อายเค้าแย่เลย

End.

ปล. ดีเลย์ไปอย่างนาน จริงๆแล้วเขียนไว้นานแล้ว แต่ไม่จบซักที ยุ่งมากกกกกกกกกกก (เที่ยวหนัก >< 555)

► สอบใบขับขี่,, อีซี่กว่าที่คิด!! October 3, 2010

,, เหมือนกับว่ากระแสตอบรับเรื่องใบชับขี่(อเมริกา)จะแรงเกินคาด
มีเสียงเรียกร้องมาให้รีบเขียนตอนต่อซักที!!
หลังจากที่ชีวิตวุ่นวายไม่ได้หลับไม่ได้นอนมาเป็นอาทิตย์ วันนี้ก็มีเวลามาันั่งเขียนซักที ><
เรื่องมันก็มีอยู่ว่า…
.

.
ลูลิได้ใบขับขี่มาแว๊ว~ ♥
ตอนแรกก็กล้าๆกลัวๆ เพราะว่าขู่กันเหลือเกินว่า “ตกแน่”
ใจนึงก็คิดว่าจะตกได้ไงแว๊ ขับรถที่เมืองไทยมาตั้งหลายปี
แต่ในเมืือบางคนขับหลายปีก็ยังตกอยู่ดี ก็เลยขอปอดแหกเอาไว้ก่อน ><

อย่างที่เล่าในเอนทรี่ก่อนหน้านู้น ว่าต้องจองคิวล่วงหน้ากันเป็นเดือนๆ
เลยมาตกเอาวันที่ 27 กันยายน ที่ DMV Longbeach!!
อย่างที่รู้กัน(ใครรู้ = =’) ว่า ลูลิย้ายมาเรียนอีกเมืองนึง ไม่ได้อยู่แถว Cerritos แล้ว
ก็เลยต้องโดดเรียนวันนึง กลับไปสอบแถวบ้านล่ะค่ะ

ตามกฎหมายของที่นี่ คนที่ได้ Driver’s permit (Learner’s permit)
เวลาขับรถ จะต้องมีคนที่มีใบขับขี่นั่งไปด้วยเสมอ
เพราะงั้นขับกลับไปคนเดียว ผิดกฎหมายนะคะ ไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง ฮี่ๆๆ

.

.

.

ขั้นตอนการสอบ ก็ไม่ยากเย็นเท่าไหร่
ก่อนอื่นเลย ก็หาจดหมายที่ทาง DMV ส่งมาให้ที่บ้านก่อนค่ะ
พอดีว่าแกะ แต่ไม่ได้อ่าน เลยไ่ม่รู้ว่ามันคืออะไร เอิ๊ก ><
เ้ข้าใจว่าเป็นใบคอนเฟิร์มนัด อะไรทำนองนี้อ่ะ

เสร็จแล้วก็ขับรถไปที่ DMV ที่นัดเอาไว้
ไปก่อนเวลานิดนึงก็ดีนะคะ เผื่อเวลารถติดไว้ด้วย (แต่จริงๆไปหลังเวลานัดก็ได้เหอะ -*-)
อย่าลืมว่าวันสอบ จำเป็นมากที่ต้องมีคนที่มีใบขับขี่แล้วนั่งรถไปด้วย

เริ่มต้นด้วยการขับรถเข้าไปเทียบข้างตึก
อารมณ์เหมือนกับ Drive through ยังไงยังงั้น
ต้องรอจนถึงเวลาเราเป๊ะ ค่อยกดออดข้างๆตู้ (กดก่อนโดนด่าด้วย T^T)
แล้วก็จะมีพนักงานมาขอเอกสาร
เอกสารที่ต้องใช้ ก็จะมี
1.Driver’s permit
2.Insureance
3.ใบนัดที่ส่งไปให้ที่บ้าน
แค่นี้!!! อย่างอื่นที่เตรียมมา ไม่ได้ใช้ทั้งหมดทั้งปวง

พอเชคเอกสารของเราเรียบร้อย เค้าก็จะหนีบเป็นปึกๆ เ้ข้ากับเอกสารของทาง DMV แล้วส่งคืนมาให้
อย่างนึงที่ชอบมาก ก็คือช่องใส่เอกสารฮาได้อีก
ปกติตามเคาเตอร์ เราจะสอบใต้กระจกใช่มั๊ยคะ
อันนี้มันจะเป็นกระบอกสเตนเลส ซึ่งเวลาเปิด มันจะยืดออกมาเป็นถุงให้เราใส่เอกสารลงไป กับรับคืน
อยากถ่ายรูปมาให้ดูเหมือนกันนะ แต่ตามพวกสถานที่ราชการแบบนี้ ไม่รู้ว่าห้ามถ่ายรึเปล่า
(กลัวห่วงแต่ถ่ายรูป สอบตกล่ะซวยเลย = =’)

.

.

.

ผ่านจุดเชคเอกสารมาก็จะเป็นจุดให้คอย
นานเชียวล่ะ (ถึงบอกว่ามาสายก็ไม่เป็นไร -*-)
คนเดินผ่านไปผ่านมา ใจเต้นตุ้มต่อมไปหมด ตื่นเต้นนนนนนน
จนในที่สุดเจ้าหน้าที่ในชุดเสื้อโปโลสีน้ำเงิน ปักอักษร DMV ก็เดินมา
เอาละเว้ย!! ลุยละนะ!!

คุณเจ้าหน้าที่บอกให้เลื่อนรถออกไปอีกนิดนึง
แล้วก็ให้ดับเครื่อง
เริ่มที่การเทสความรู้พื้นฐานก่อนเลย
กดแตรดูซิ ที่ปัดน้ำฝน ไฟหน้า ไฟอีเมอเจนซี่ (ไฟเหลืองกระพริบ)
เบรกอีเมอเจนซี่ (เบรกมือ) อยู่ตรงไหน ทำนองนี้
แล้วก็จบลงที่ ให้ทำสัญญานมือ แล้วอธิบายว่ามันคืออะไร
อีซี่ๆ เพราะมีเพื่อนติวมาให้ก่อนแล้ว สบมยห. ^^

.

.

.

จากนั้นคุณเจ้าหน้าที่ก็จะมาขึ้นรถ แล้วก็จะอธิบายว่าวันนี้จะให้ทำอะไรบ้าง
“ก็จะมีขับตรงๆ เลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวานะ มีคำถามอะไรจะถามก่อนออกรถมั๊ย” คุณเจ้าหน้าที่หันมาถาม
ลูลิก็ยิ้มละไมอย่างน่ารักสุดขีด แล้วก็บอกกลับไปว่า “ไม่มีค่ะ แต่ช่วยพูดช้าๆหน่อย ฟังไม่รู้เรื่อง~” แหะแหะ
เค้าไม่ได้ตอบอะไร แต่ก็บอกให้ start รถ แล้วก็ออกรถได้เลย
(แต่เค้าแอบเห็นคุณเจ้าหน้าที่แอบหัวเราะมุมปากด้วยนะจะบอกให้ ><)

.

.

.

เริ่มแรกก็ขับออกจาก DMV สู่ถนนใหญ่ (ต่างกับในไทยที่สอบในสนามจำลอง)
เค้าก็จะบอกล่วงหน้าซักพักใหญ่ๆแหละว่าจะให้ทำอะไร
อย่างเช่น “เลี้ยวซ้ายที่ไฟแดงหน้า” อะไรแบบนี้
ประมาณว่าให้เรามีเวลาตั้งตัวล่วงหน้า เพราะฉะนั้นก็ไม่ต้องกังวลไป ^^

เลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาอยู่ 15 นาที ก็วนกลับมาที่เดิม
แล้วก็เพิ่งรู้สึกตัวว่า อ่าวจบแล้วเหรอ =[]=
เห็นคุณเจ้าหน้าที่เขียนยุกยิกๆๆลงในกระดาษ
แล้วก็หันหน้ามาพูดด้วย “The test is finished”

แล้วคุณเจ้าหน้าที่ก็จะอธิบายว่าเราทำอะไรผิดบ้าง แล้วก็ต้องแก้ไขตรงไหนบ้างทีละข้อ
“เวลาเลี้ยวซ้าย อย่าเลี้ยวกินเลน” พร้อมวาดรูปยุกยิกๆลงในกระดาษเป็นตัวอย่างประกอบ
“เวลาเปลี่ยนเลนทางขวา ให้หันมองก่อนค่อยมอง ไม่ใช่เปลี่ยนไปมองไป”
“แล้วก็… รู้รึเปล่าว่าความเร็วใน residential area ขับได้เท่าไหร่”
อ่าว… ไม่ได้อ่านมาอ่ะ ถ้าตอบว่าไม่รู้จะปรับตกป่าวแว๊~
“umm twenty five มั๊ง (มั๊งเบาๆ ><)” ตอบมั่วๆไป
“ํYes” …. อ่าวถูกด้วย ><” กำลังจะทำหน้าดีใจ เสียงคุณพนักงานก็แทรกขึ้นมาซะก่อน
“But you drove at thirty” …….. เจร๊ดดดดด =[]=”
death air ไปอีก 5 วิ  ….
.
.
“ฺBut it’s OK”

แล้วก็ก้มลงนับกากบาทในกระดาษที่จดยุกยิกมาตลอดทาง
1.2.3.4.5.6.7..8……..9
“nine!!!” …….. กลืนน้ำลายเอื๊อก (แบบว่าไม่รู้ง่ะ ว่าผิดได้กี่ที)
death air ไป 3 วินาที แล้วภาพก็เคลื่อนอย่างสโลโมชั่น~
“Congratulations you passed” เสียงเรียบ แต่แววตาแอบขำอย่างบอกไม่ถูก
(ขำหน้าลูลิตอนลุ้นใช่มะ ชิ – -;)

เย่!!!! ผ่านในทีเดียว เก่งจริงๆเลยเรา!!
(ไม่มีใครชม ชมตัวเองก็ได้ 555555)

ละสุดท้ายก็ยื่นก๊อปปี้ใบคะแนนมาให้เป็นที่ระลึกด้วยล่ัะ ^^

.

.

.

พอจบบทสนทนา ก็บอกให้เข้าไปทำเรื่องต่อในตึก
เวลาจริงๆที่ควรจะเป็นคือ 2 นาที
แต่ลูลิอยู่ในนั้นครึ่งชม.ได้ -*- นานมากกกกกกกกกกกกกกกกกก ><
สาเหตุก็คือ เครื่องแสกนลายนิ้วมือ มันไม่อ่านนิ้วลูลิ = =
แสกนอยู่ครึ่งชั่วโมง นิ้วช้ำหมด T^T
(หรือลายนิ้วมือหด เพราะว่าเจอผีที่ Universal studio มา 5555+)

พอแสกนผ่าน เค้าก็ปริ๊นใบมาให้ แล้วก็บอกให้กลับได้
ลูลิก็เอ๋อจิ เพราะอาลูลิบอกว่า ให้แต่งหน้ามาให้สวยๆเ้พราะว่าเค้าจะถ่ายรูปด้วย
สรุปว่าไม่ถ่าย ใช้รูปวันที่ไปสอบข้อเขียน!!
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด T^T
ไม่จรี๊งงงงงงงงงงงงง~~ รูปวันนั้นอย่างแย่ = =’

ตอนนี้ยังไม่ไ้ด้เห็นว่าใบขับขี่หน้าตายังไง เจ้าหน้าที่บอกว่าอีก 2 อาทิตย์จะส่งไปให้ที่บ้าน
แต่เพื่อนบอกว่าใช้เวลาหลายเดือนกว่าจะส่งมา -*-
ตอนนี้ก็ได้กระดาษบางๆใบนึงมาใช้แทนไปก่อน 1 แผ่น ฮ่าๆๆๆ
แต่ก็เอาเต๊อะ ก็ได้แต่หวังว่าจะไม่ต้องโชว์ใบขับขี่ให้ใครดู โดยเฉพาะคุณ ตร. -*-

.

.

.

สอบเสร็จก็ขับกลับมาเรียนต่อ (ช่างเป็นเด็กดีเสียนี่กระไร)
แต่มาถึง มันไม่เรียน มันสอบบบบบ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด T^T
อาจารย์ไม่เห็นใจหนูเลยง่ะ หนูมาไกล หนังสือก็ไม่ได้เอาไป ฮือออออออออออออ
ได้ 7 เต็ม 12 เกือบตก…. เฮ่อ -*-

End.

ปล.สำหรับการเตรียมตัวสอบ (สำหรับคนที่อยากเตรียม)
สามารถศึกษาจาก http://www.youtube.com/watch?v=xkf_NfEwZls&feature=channel ได้เลยจ้า ^^

► ซื้อรถคันใหม่ หมดไส้หมดพุง!! September 18, 2010

,, ห่างหายจากการเขียนบลอคไปตั้งนาน เพราะว่าช่วงนี้ชีวิตค่อนข้างวุ่นวายค่ะ
ย้ายบ้าน ย้ายโรงเรียน ,, ไหนจะต้องขนของ ไหนจะต้องทำความรู้จักเพื่อนใหม่
ไหนจะต้องร่ำลาอาลัยกับคนเก่า เอ๊ย เพื่อนเก่า >< โอ๊ย~วุ่นวายสารพัด!!
วันนี้เป็นวันหยุดวันแรกตั้งแต่ย้ายมาอยู่ในที่ใหม่ ก็เลยมีเวลามานั่งเขียนบลอคซักที
เรื่องย้ายบ้านเป็นยังไงเดี๋ยวเอาไว้ค่อยเล่าให้ฟังอีกทีดีกว่า ขอเม้าท์เรื่องลูกสาวคันใหม่ก่อนละกัน ^^

หลังจากที่ลูลิำไปทำใบขับขี่.. อีกไม่นานก็ได้ไปออกรถเป็นของตัวเองค่ะ
แน่นอนว่า รถใหม่เอี่ยม “แบรนด์นิวคาร์” เลยล่ะ!!
ขอเล่าให้ฟังก่อนว่า.. จริงๆแล้ว หลายคนก็แอบติงว่าทำไมต้องซื้อรถใหม่
เพราะส่วนมากนักเรียนที่มาอยู่ที่นี่ก็จะนิยมซื้อรถ used car หรือรถมือสองกันทั้งนั้น
ตอนแรกลูลิก็ชั่งใจเหมือนกัน ว่าจะซื้อรถใหม่เลย หรือว่ามือสองดี
เพราะถ้ามันเป็นไปตามแำพลนที่วางไว้ ลูลิก็จะอยู่ที่นี่ราวๆ 2 ปีเท่านั้นเอง

มีเพื่อนหลายคนที่นี่ ซื้อรถมือสอง (มือสาม มือสี่ มือห้า) ได้ถูกมั่กๆ
รถสวย สภาพดี เครื่องยนต์ไม่มีปัญหา
แต่ของแบบนี้มันอยู่ที่ดวงค่ะ ดวงคนมันจะหาไม่ได้ มันก็ไม่ได้แบบไม่มีเหตุผล 555+

มาถึงวันแรก ลูิลิก็จัดการไปตระเวนหารถก่อนเลย
แถวๆบ้านอา มันจะมีดงขายรถอยู่ (ขอเรียกว่าดง เพราะว่ามือหนึ่งมือสอง ทุกยี่ห้อ รวมกันอยู่ตลอดทั้งถนน)
แต่ละบริษัทก็จะมีลานกว้างๆด้านหน้าเป็นของตัวเอง
แล้วก็จะมีรถเยอะแยะมากมายจอดเอาไว้ให้เชยชม ซีกนึงเป็นรถใหม่ ซีกนึงเป็นรถเก่า
ก็ไปเดินเลือกๆ จิ้มๆดู ว่าอยากได้คันไหนได้ตามสบาย

รถมือสองแต่ละคันจะมีราคาสีส้มแป๊ดตัวบะเิริ่มติดเอาไว้ที่กระจกหน้า,, ประมาณว่าขับรถผ่านก็เห็นว่างั้นเถอะ!!
แล้วด้านข้าง กระจกฝั่งคนนั่ง ก็จะติดรายละเอียดของเครื่องยนต์ อุปกรณ์เสริมต่างๆเอาไว้
(เหมือนกันกับรถใหม่) ราคา plus tag สามารถมาชะเง้อดูได้ที่กระจกข้างค่ะ

หน้าตาป้ายจะประมาณนี้ จะแตกต่างกันไปนิดหน่อย ตามแต่ละบริษัท

.
.

หลังจากที่เดินดูจนเหนื่อย ก็ยังหารถที่(ราคา)ถูกใจไม่ได้
ไม่ได้งก แล้วก็ไม่ได้เรื่องมากนะคะ ><
แต่ขอเล่าก่อนว่า เพราะลูลิเป็นคนที่ไม่มีความรู้เรื่องเครื่องยนต์เลยแม้แต่นิดเดียวค่ะ
ไม่ค่อยน่าอวดซักเท่าไหร่ แต่ขับรถมา 8 ปี ยังเปิดกระโปรงหน้ารถไม่เป็นเลย = =’
เพราะฉะนั้นก็เลยไม่อยากได้รถเก่าเกิน 2 ปี เพราะว่ากลัวว่าเครื่องยนต์จะมีปัญหา แล้วอินี่จะไปยืนโง่อยู่กลางถนน = =’

ด้วยข้อจำกัดรถอายุไม่เกิน 2 ปี ราคามันก็เลยดีดไปอยู่ที่ีราวๆ $15,000 up ทั้งนั้น!!!
แพงมิใช่เล่นนะเออ -*- เดินดูรถมือสองอยู่จนตัวดำ (ที่นี่หนาว แต่แดดร้อนจี๊ดค่ะ T^T)
ก็เลยตัดสินใจไปเดินดูรถใหม่บ้าง

คันแรกที่เจ๊อะ ก็คือ toyota yaris สีฟ้าน่ารักน่าชัง
เออคันนี้สีสวยจัง เลยเฉียดเข้าไปใกล้หวังจะดูราคา แล้วสิ่งที่เห็นก็คือ…. $15,900 !!!
เห้ยยยยยยย!! ไมถูกกว่ารถมือสองอีกอ่ะ (แต่มือสองเล็ก accord ไว้นะ = =)
เลยด้อมๆมองๆคันอื่นบ้าง Corolla (Altis บ้านเรา) $17,900 // Metrix $19,900
อืมมมม ราคามันเหยียบๆกับรถเก่าเลยล่ะ…
ว่าแล้วก็เลยโน้มเอียง “ซื้อรถใหม่แม่มเลยละกัน!!”

รถมือสองมี 2 อย่างค่ะ คือซื้อกับดีลเลอร์ กับซื้อกับเจ้าของโดยตรง
ถ้าหากว่าซื้อกับดีลเลอร์ ก็จะราคาสูง แถมยังต้องเสีย Tag
แต่ว่าก็มั่นใจได้ระดับนึง เพราะว่ามีคนตรวจเชคเครื่องยนต์ให้ก่อนเอาออกมาวางขาย
(ย้ำอีกทีว่าไม่มีความรู้ ก็เลยมาซื้อกับดีลเลอร์ค่ะ)
แล้วอีกอย่างคือ ซื้อกับเจ้าของรถโดยตรง มันต้องอาศัยดวง และเวลาอย่างมาก
ลูลิไม่อยากรอ เพราะเกรงใจที่อาจะต้องไปส่งไปรับทีั่รร.ทุกวัน
รอไม่ได้ ก็เลยตัดสินใจ เอาวะ!! ใหม่ก็ใหม่นี่ล่ะ!! . .

ลูลิไปออกรถวันที่ 31 สิงหาคมตอน 1 ทุ่มค่ะ
เพราะว่าทริกอย่างนึงเวลาซื้อรถ(ใหม่) คือ ให้ไปวันสิ้นเดือน แล้วก็ตอนที่ออฟฟิสมันจะปิด
อาลูลิบอกว่า มันจะทำให้เราต่อรองได้ง่ายขึ้น ลดราคาแบบบีบบังคับจิตใจได้ง่ายกว่า
เพราะเค้าจะปิดยอดของเดือน อะไรทำนองนั้น

ก่อนอื่นเลยเซลล์ก็จะมาเดินประกบให้เราเลือกเอาตามลานจอดรถ
คอยวิ่งเอากุญแจมาไขให้เข้าไปลองนั่ง
แล้วเราชอบคันไหนก็ให้เอาออกไปลองขับเล่นที่ถนนแถวนั้นด้วย
แล้วก็กลับมานั่งในออฟฟิสต่อรองราคากัน

แต่ก่อนจะต่อรองราคากัน เค้าจะขอใบขับขี่เจ้าของรถก่อน เพื่อให้มั่นใจว่าคนนี้ซื้อรถได้จริง
สำหรับเคสลูลิก็ค่อนข้างวุ่นวายนิดนึง เพราะว่ายังไม่มีใบขับขี่ของที่นี่ ยังเป็นแค่ Permit อยู่
ตอนแรกเค้าก็ทำท่าเหมือนกับว่าจะซื้อไม่ได้
แต่ลูิลิก็แย้งว่า ทำไมจะซื้อไม่ได้!! ก็เอาเงินสดมา แถมมีใบขับขี่สากล (เท่ห์ปะล๊ะ ><)
(จินตนาการภาพ ลูลิลุกขึ้นตบโตะปัง!! แล้วก็ตะคอกใส่หัวหน้าเซลล์~)
หัวหน้าเซลล์เค้าก็หยิบใบขับขี่สากลไปดู แล้วก็ยื่นคืนกลับมา -*-
หยิบติดมือไปแค่ใบขับขี่ไทย กับ Driver’s pernit เท่านั้น (ไีร้ค่าได้โล่ห์อะ ใบขับขี่สากล = =)
สุดท้ายสรุปความกันว่า “ซื้อได้” ก็ค่อยเข้าสู่กระบวนการ ต่อรองราคา

* มีคนบอกว่า “รถ” เป็นอย่างเดียวในอเมริกา ที่สามารถต่อราคาได้
ซื้ออย่างอื่น ไม่ต้องไปต่อ เพราะเค้าไม่มีทางลดให้
ไม่รู้ว่าจริงมั๊ย ใครลองแล้ววานบอกทีค่ะ อิอิ ><

.
.

ตอนแรกลูลิก็เล็ง Metrix เอาไว้ เพราะว่าสวยงามน่ารักน่าัชัง
เอาออกๆไปลองขับเล่นบนถนนแถวนั้นแล้วก็รู้สึกว่ามันขับง่ายดี
อิคนขายก็เชียร์สุดติ่ง!! แบบว่ามันเหมาะกับคุณน้องมากมายราวกับว่าเกิดมาคู่กัน… อะไรแบบนั้น -*-
แต่พอมาสรุปราคา $19,000 แบบลดกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว

ไปตอน 1 ทุ่ม จน 3 ทุ่มก็ยังสรุปราคากันไม่ได้
สุดท้ายเลยเปลี่ยนใจ เราจะซื้อรถแพงขนาดนั้นไปทำไมวะ = =
ขับแค่ 2 ปี แถมเพื่อนก็ไม่มี จะเอารถใหญ่ไปเพื่อ??

แต่… ไอ้ครั้นจะ yaris ก็ไม่ชอบหน้าปัดมันอีก (yaris ที่นี่เหมือน vios ที่เมืองไทย)
จะ 3 ประตู 4 ประตู 5 ประตู หน้าปัดมันก็ประหลาดทุกเวอร์ชั่น
งั้นเอาเป็นว่า Corolla ละกันน่า อยู่ตรงกลาง
หน้าปัดสวย ขนาดพอดี ราคาพอถูไถไปได้
(เหตุผลเดียวกับตอนซื้อ Altis ที่เมืองไทยเด๊ะ… เพราะ Vios มันหน้าปัดไม่สวย 555+)
สุดท้ายแล้วได้รถแบบเดิมเด๊ะมาใช้… แต่เหมือนเปลี่ยนรุ่นใหม่มันใหม่ขึ้นเท่านั้นเอง ><

.
.

หลังจากที่ตกลงราคากันที่ $16,500 (+tag 10%) กับ Toyata Corolla S (รุ่น sport)
อิคนขายก็จัดแจงเอาคันสีขาวมาจอดรอไว้ บอกว่า “สวยเหมาะกับลูลิมากเลย” -*-
แต่น้องชาย(ลูกอา) กับอา บอกว่าสีขาวไม่ต้องซื้อรุ่น Sport ก็ได้ัมั๊ง
(ุรุ่น Sport มันจะคล้ายรถแต่งนิดๆ มี Skirt มี Spoiler อะไรพวกนั้น)
ก็เลยขอเลือกสีก่อน แห่กันออกไปเดินตากลมหนาว ในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้น ตอน 3 ทุ่มกัน!!
เลือกไม่ได้นาน ก็ตัดสินใจ “ขาวนี่แหละวะ!! มันหนาว ทนไม่ไหวแล้วววววววววว!!”
ก็เลยได้รถสีขาวมาด้วยประการฉะนั้น (สิ้นคิดสิ้นดี T^T)

หลังจากตกลงราคากันได้ พ่อคุณคนขายก็ไปทำเรื่องการเงิน (financial)
ทิ้งให้ลูลินั่งรออีกราวๆ 2 ชั่วโมงได้….ไฟแน้นมันนานได้อีก = =’
แต่ก็ยังดีที่เอาคู่มือ กับกุญแจรถมาให้นั่งเชยชมไปพลางๆก่อน
ระหว่างนั้นทางบริษัทก็จะเอารถไปล้าง ทำความสะอาดให้

รอจนเกือบ 4 ทุ่ม พนักงานการเงินก็มาเรียกว่าให้เข้าไปทำเรื่องไ้ด้แล้ว
(ทำงานกันดึกได้โล่ห์ = =’)
กว่าจะเซ็นเชคเรียบร้อย เซ็นเอกสารสัญญาเรียบร้อย ก็ปาไป 4 ทุ่มกว่าๆ

.
.

พอเสร็จเรียบร้อย ไอ้เราก็คิดว่าจะได้กลับบ้านซะทีว๊อย!!
แต่ไม่ใช้ค่ะ ต้องมีพิธีส่งรถอีก..
ตอนนั้นเป็นเวลา 5 ทุ่ม… ลูลิในชุดเสื้อยืด กางเกงขาสั้น ควบรองเท้าแตะ
ยืนท้าลมหนาว 15 องศา ให้พ่อคุณพนักงานดีเด่นสาธยายคุณสมบัติของรถให้ฟัง
จ้า..พ่อคู๊ณณณณ รู้แล้วว่ารถดี รู้แล้วว่าบริการเริ่ด
แต่อิชั้นอยากกลับบ้านแล้ววววววววววววววววววววว

.
.

สุดท้ายก็เอา iphone ขึ้นมาชักภาพเป็นที่ระทึกก่อน แล้วก็โบกมือบ๊ายบายพ่อคุณพนักงานดีเด่น
เอาล่ะ.. เข้าเกียร์ ถึงเวลา เล็ท สะ โกวววววว~
ฟ๊าวววววววววววววววว กลับบ้านด้วยใจระทึก..
แหม่ ออกรถตอน 5 ทุ่มแบบนี้ หาไม่ได้ในเมืองไทยแน่นอนล่ะ ><

.
.

รถสีขาวคันงาม ลูกสาวคันใหม่ ^^

พวงมาลัยมีที่เพิ่ม-ลดเสียงด้วย อยากได้มานานแว้ว ><

interior รุ่น Sport กับรุ่นธรรมดามันจะแตกต่างกัน เพราะว่าีุรุ่น Sport จะเป็นสีดำ-เงิน ว้ยรุ่นจริงจรี๊ง ><

รถรุ่นใหม่ที่นี่ก็แปลกดี ไม่มีป้ายแดงอย่างบ้านเรานะคะ
ไม่มีทะเบียนซะเฉยๆงั้นแหละ
แต่ว่าจะมีสติ๊กเกอร์ติดที่กระจกอยู่ คล้ายๆกับเป็น serial number
ลูลิไม่รู้ว่าอันไหนแน่ เลยเบลอทิ้งหมดทุกเลข ฮ่าๆๆๆๆ

แ้ล้วก็สุดท้าย… เบาะข้างนี้ยังไม่มีเจ้าของ
รออยู่นะัตัวเอ๊งงงงง ><

End..

► สอบใบขับขี่ในอเมริกา,, ขอเริ่มด้วยสอบข้อเขียนละกัน August 26, 2010

,, หลายคนเคยบอกเอาไว้ว่า อยู่ในอเมริกา ไม่มีรถก็เหมือนไม่มีแขนไม่มีขา
ตอนแรกก็คิดว่าเวอร์ซะไม่มีล่ะ ประเทศศิวิไลขนาดนี้รถไฟฟ้าไม่มีเหรอไง..?

แต่พอมาอยู่ที่นี่ (Los Angeles) จริงๆ อืม… มันไม่มีจริงๆนะ รถไฟฟ้าน่ะ – -;
เป็นเพราะว่าอเมริกามันใหญ่โตมโหฬารมหาศาลมาก
แล้วก็ด้วยความที่คนที่นี่ก็อกแนวจะ Individual man อย่างบอกไม่ถูก
การมีรถยนต์ส่วนตั๊วส่วนตัว ก็เลยแลดูจะตอบสนองความต้องการได้มากกว่า
พอทุกคนมีรถ ก็ไม่มีใครใช้ระบบขนส่งสาธารณะ การเติบโตของมันก็เลยหยุดลงไปด้วย
(ทางไกล ลงทุนมหาศาล,, แต่ถ้าทำไปไม่มีคนใช้ แล้วจะทำไปทำไม ชิมิ?)
เมื่อระบบห่วย คนที่ขึ้นก็มีแต่คนจน ทำให้รถเมล์กลายเป็นสิ่งน่ากลัวขึ้นมาทันที
เลยเดือดร้อนมาถึงนักศึกษาต่างชาติอย่างเราๆนี่ล่ะค่ะ ที่ต้องหลิ่วตาตามเมื่อเข้ามาในเมืองตาหลิ่ว~

“ต้องมีรถ” เป็นคำที่ทุกคนที่รู้จักในอเมริกาบอกลูลิ
ไอ้ความรู้สึกงก (ประมาณว่า ตูนั่งรถเมล์ก็ได้ – -‘) ก็ค่อยๆโดนกลืนหายไป
สุดท้ายแล้วก็ต้อง “มีรถ” จนได้!!

.
.
.

แต่ก็เพราะว่าที่นี่คือ “อเมริกา” อีกนั่นแหละ
การจะมีรถซักคันมันก็เลยไม่ได้ง่ายเหมือนอยู่บ้านเรา
ยิ่งเราเป็นกระเหรี่ยงต่าวด้าวด้วยแล้ว ทุกอย่างก็ดูเหมือนจะวุ่นวายขึ้นมาอีกเป็นเท่าตัว

ก่อนที่จะซื้อรถได้ เราก็จะต้องมีใบขับขี่เป็นของตัวเองซะก่อน!!
(เพราะตอนซื้อรถ มันต้องใช้อะไรซักอย่างในการโอนรถนี่ล่ะ)

.
.
.

การทำใบขับขี่นี่ก็ไม่ได้ต่างอะไรไปจากบ้านเราเท่าไหร่นักค่ะ
ถ้าหากว่าเคยทำใบขับขี่จากเมืองไทยมาแล้ว ก็จะไม่รู้สึกว่ากระบวนการมันก็คล้ายๆกัน
อย่างแรกที่ต้องทำ ก็คือการสอบข้อเขียน
จากนั้นก็สอบขับ.. ซึ่งในส่วนของการสอบขับรถนี่ล่ะค่ะ ที่แตกต่างออกไปจากในเมืองไทย
จำกันได้มั๊ยเอ่ย ว่าในเมืองไทยสอบขับรถกันยังไง
แม่นแล้ว! สอบในสนามจำลองจิ๋วๆ ในกรมการขนส่งทางบกไงคะ ^^

แต่ที่นี่ไม่ใช่ค่ะ…
ที่นี่เค้าเล่นของจริง ไม่มีสลิงไม่ใช้ตัวแสดงแทนค่ะ
บึ่งออกไปนอกถนนจริงๆกันเลย โดยจะมี Instructor คอยนั่งไปข้างๆ
สั่งให้เราทำตาม แล้วก็คอยหักคะแนน… =3=

.
.
.

ยังค่ะ… ลูลิยังไม่ได้สอบขับ เพราะว่าเพิ่งจะตัดสินใจจะทำใบขับขี่เมื่อวาน
วันนี้ก็เลยแค่ไปสอบข้อเขียนมาก่อนเท่านั้น ^^

แรกเริ่มเลยของการทำใบขับขี่ ก็คือการศึกษากฎกติกามารยาทต่างๆเอาไว้ก่อน
ขอบอกไว้ก่อนเลยว่า โดยรวมก็คล้ายๆของไทย
แต่ว่าก็จะมีีดีเทลเล็กๆน้อยๆที่ต่างออกไป เรื่องที่ควรทำ-ไม่ควรทำ
และบางเรื่องที่ความหมายตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง!!
ซึ่งทั้งหมดนี่ ทาง DMV (Department of Motor Vehicles) ก็แสนจะใจดีเตรียมเอาทุกอย่างเอาไว้ให้หมดแล้ว
ในเวปไซต์ http://www.dmv.ca.gov/portal/home/dmv.htm (California only)

.
.
.

แรกเริ่ม ก็เริ่มจากการนัดหมาย (Make appointment) ซะก่อน
ถ้าจะเข้าไปทำเรื่องที่ DMV (Office) ก็เลือก Make appointment for visit office
ตอนแรกลูลิก็ไ่ม่คิดว่าจะมีคนเข้าไปจองเวลาเยอะ (เพราะขับผ่าน DMV ทุกวัน คนเข้าคิวยาวเป็นหนอนตลอด = =)
แต่พอทำเรื่องจองวันเข้าไป ก็ได้คิวเข้าไปยื่น application วันที่ 1 ตุลาคม!!!!
*ขยี้ตา 2 ที* เฮ่ยยยย 1 ตุลาจริงๆด้วย
นานไปมั๊ยยย อีกเดือนกว่าๆ แล้วเมื่อไหร่จะได้ขับรถกันล่ะ!!

เพราะว่ามันนานเกินจะรอ (วัยรุ่นใจร้อนอ่ะ รอนานไม่ได้ 5555)
ลูลิก็เลยเปลี่ยนใจ ขอ Walk in เข้าไปแทนละกัน
ทีนี้เลยเข้าใจแระ ว่าทำไมคิวยาวเหยียดทุกวัน = =*

เอกสารที่จะต้องใช้ เห็นมันติดอยู่บนบอร์ดที่โรงเรียน เลยถ่ายกลับมาซะหน่อย

.
.
.

ลูลิเลิกเรียนบ่ายสองโมง บ่ายสองสิบนาทีก็ถึงที่ DMV
แต่ก็ต้องกุมขมับตั้งแต่เลี้ยวเข้าที่จอดรถ เพราะว่ามันหาที่จอดไม่ได้เลยล่ะ
เฺฮ๊ยยยย คนมันจะเยอะไปไหน!!!!
ยิ่งมองเห็นหางแถวที่ล้นออกมานอกตัวอาคารแ้ล้ว ก็ต้องแอบถอนหายใจเฮือกโตๆ
เฮ่อออออออออออ.. หรือจะมาวันหลังดีว๊า = =’

แต่ว่าไปนั่น สุดท้ายแล้วลูลิก็ลากน้องสาวมายืนต่อหางแถวอยู่ดี
ราวๆครึ่งชั่วโมง ถึงจะสามารถผ่านประตูเข้าไปเจอเคาท์เตอร์แรก
เจ๊ประจำโต๊ะ ทักด้วยคำทักทายยอดฮิต “Hi How are you today?”
ลูลิแอบคิดในใจว่า ทำไมต้องถามแฟร๊ วันนี้จะเป็นยังไงมันก็เรื่องของชั้น = =
แต่สุดท้ายก็พึมพำตอบไป “ฟาย!!” (ภาษาอังกฤษค่ะ ภาษาอังกฤษ 555+)

แล้วเจ๊ก็เริ่มเปิดฉากสปีคสุดสปีด (ไวกว่านรก)
จับใจความได้ว่า “แม่หนู.. วันนี้มาทำอะไรจ๊ะ”
ลูลิก็ตอบไป “มาทำใบขับขี่ค่ะ”
เจ๊แกทำหน้างง… อ่าว.. งงไรล่ะ ก็มาทำใบขับขี่ไง ไม่เข้าใจเหรอ
เจ๊แกงงมา ลูลิก็งงสู้ (ไม่ยอมแพ้ด้วยล่ะ!!)
น้องสาวเห็นว่าท่าไม่ดีแล้ว ก็เลยเอ่ยปากช่วย
“พี่เค้ามาทำใบขับขี่ค่ะ วันนี้จะมาขอสอบข้อเขียนก่อน”
เจ๊แกพยักหน้าเข้าอกเข้าใจ (ใช่เซ๊!! น้องสาวมันอเมริกัน ลูลิมันกระเหรี่ยงเน่!!)
แล้วก็ปริ๊นบัตรคิวมาแมกซ์ติดไว้กับใบคำร้อง
จากนั้นก็หันมาบอกว่าให้ไปนั่งรอเรียด้านในได้เลย

ใบคำร้อง

.
.
.

นั่งรอ… อย่างไม่รู้ชะตากรรมตัวเองอยู่ที่หน้าเคาท์เตอร์
ไม่มีอะไรทำ มองซ้ายมองขวา ก็เห็นเด็กอเมริกันนั่งอ่านคู่มือขับรถกันใหญ่
มองผู้สมัครคนอื่นๆแล้วก็เครียด ทำไมแต่ละคนขมักเขม้นกันขนาดนี้ล่ะ = =’
อืมมมม… สงสัยข้อสอบจะยากมาก เลยหยิบเอาข้อสอบเก่าของตัวเองขึ้นมาอ่านบ้าง

อ่านข้อสอบ(ไทย)จบไป 2 รอบ ทำแบบฝึกหัก(อังกฤษ)เสร็จไปอีก 5 เทส
จนในที่สุด เสียงจากเครื่องอัตโนมัติก็เรียกให้เราไปที่ช่อง 10
เฮ่อ…. 2 ชั่วโมงกว่าเอง จิ๊บๆ แค่เกือบไม่ทันเวลา T^T
(ที่นี่เปิดให้สอบจนถึง 4 โมงครึ่งค่ะ ถ้าเข้าห้องสอบไม่ทันก็กลับบ้านไปเลยมั๊ง รอฟรี = =)

.
.
.

ที่เคาท์เตอร์ 10 (Window10 — ไม่เห็นมีหน้าต่างเลย ทำไมเป็น Window ก็ไม่รู้เนอะ ^^”)
เจ๊ประจำเคาท์เตอร์หันมาเห็นก็ทักประโยคเดิม “Hi How are you today?”
แ้ล้วก็ “)#$^&^@#+…. first time?”
มันถามอะไรไม่รู้แหละ แต่ First time อะ เลยตอบ Yes ไป
(เพิ่งมารู้ทีหลังว่าเค้าถามว่า มาทำเรื่องเป็นครั้งแรกรึเปล่า ถ้าเคยมาแล้วจะมีเอกสารอยู่.. ว่างั้น)
แล้วก็ขอพาสปอร์ตไปซีรอกซ์ กับกรอกข้อมูล
ซึ่งจริงๆแล้วเหมือนกับว่าจะต้องใช้ I-20 ด้วย แต่ลูลิลืมเอามา ก็เลยเลยตามเลย เนียนยื่นไปแต่พาสปอร์ตนี่ล่ะ
เจ๊แกก็ไม่ได้ว่าอะไร พิมพ์ก๊อกแก๊กๆๆ ประกอบกับหันมาพูดด้วยเป็นระยะๆ..
แต่ขอโทษนะคะเจ๊ มองหน้าแล้วไม่เอะใจเลยเหรอ ว่าควรพูดช้าๆหน่อยน่ะค่ะ = =’
รัวสุดๆแบบนี้ กระเหรี่ยงไม่สามารถเข้าใจได้นะคะ 5555+

จากนั้นก็จะเอาใบคำร้องมาให้เราเซ็น (ต้องเซ็นต่อหน้าเจ้าพนักงานเท่านั้น)
แล้วก็ทำการเทสการมองเห็น
ให้ปิดตาอ่านป้ายทีละ้ข้าง.. (แต่พูดเร็วมาก ฟังเเกือบไม่เข้าใจว่าให้ทำอะไร!!)
แล้วก็จะเรียกเก็บเงิน เป็นเงิน $31 (ประมาณ 970 บาท)
จากนั้นก็จะปริ๊นใบส่งตัวมาให้แล้วก็ชี้ทางเข้าสู่ฐานต่อไป

ถ้าหากว่าอยากได้ข้อสอบเป็นภาษาไทย ก็สามารถรีเควสได้ที่ตรงนี้ค่ะ
เจ๊จะเขียนลงไปในใบส่งตัวให้ ว่าขอข้อสอบภาษาไทย
(สิทธิพิเศษสำหรับ กระเหรี่ยงในแคลิฟอเนียเท่านั้นนะจ๊ะ ♥)

.
.
.

ด่านต่อไป ก็จะเป็นการถ่ายรูป ปั๊มนิ้ว แ้ล้วก็รับรองลายเซ็น
เริ่มแรกก็จะให้เซ็นลงบนเพลท แล้วก็ปั๊มนิ้วโป้งทีละข้าง
แล้วสุึดท้ายก็คือถ่ายรูป…. หน้าตาแย่ได้อีก แงงงงงงง

จากนั้นก็ไปยื่นเอกสารที่ได้มาที่ช่อง 1 เพื่อรับข้อสอบ
ตอนแรกก็คิดว่าจะสอบเป็นรอบๆ มีห้องมีโต๊ะเหมือนอย่างตอนที่สอบที่เมืองไทย
แต่ว่าผิดถนัอเลยค่ะ ห้องสอบเป็นแค่เคาท์เตอร์สูงๆ (เหมือนเวลาืยืนกรอกใบฝากเงินในธนาคารง่ะ)
แล้วก็ไม่ได้กั้นอะไรทั้งนั้น

หลังจากทำข้อสอบเสร็จ ก็เอากลับไปคืนที่ช่อง 1
จากนั้นเ้จ้าหน้าที่ก็จะให้ไปนั่งรอ แล้วก็เรียกมาฟังผลว่าผ่านรึเปล่า
แน่นอนค่ะ ว่าลูลิผ่าน!! แต่ไม่ได้ผ่านธรรมดานะ
ผ่านแบบ 100% correct เชียวล่ะ ~//////////~ ปลื้มเชียว~

แล้วเจ้าหน้าที่ก็จะปริ๊น Tempolary driving permit ให้ใช้หัดขับ ก่อนที่จะมาสอบขับอีกทีวันหลังค่ะ
เท่านี้ก็เสร็จสิ้นการสอบข้อเขียนสำหรับใบขับขี่อเมริกาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ก็ต้องไปฝึกหัดขับอีกซักนิด แล้วก็รีบนัดวันไปสอบขับอีกทีในเวปไซต์เดิมค่ะ

หน้าตาใบอนุญาต

.
.
.

สำหรับคนที่กังวลว่าจะสอบผ่านมั๊ย เขยิบเข้ามาสิคะ ลูลิจะบอกอะไรให้ฟัง ^^
เิีิริ่มแรกคือ อย่างที่ลูลิบอกว่าลูลิได้ข้อสอบเก่ามาจากเืพื่อน
ในใจก็คิดว่าเอามาอ่านเป็นไอเดีย ว่าเค้าจะออกข้อสอบแบบไหน
แต่ว่าพอได้รับกระดาษคำถามมา ลูลิถึงกับหัวเราะก๊าก (อิฝรั่งคนข้างๆกำลังเครียดอยู่)
มันแบบว่า ข้อสอบที่สอบมัน exactly the same กับตัวอย่างที่ได้มาเลยนี่นา
ข้อสอบมีถามเรื่องกฎ 36 ข้อ แล้วก็เรื่องป้ายต่างๆ 12 ข้อ
ลูลิใช้เวลาทำทั้งหมดไม่ถึง 5 นาที .. ทำไปหัวเราะคิกคักไป อย่างกับคนบ้า -*-

ตอนที่เดินไปฟังผล เจ้าหน้าที่เค้าก็พูดแค่ว่า “You passed”
ลูลิก็เลยชะโงกหน้าเข้าไปถามว่า “How about my score?”
เจ้าหน้าที่ก็มองหน้าแบบไม่อยากเชื่อเท่าไหร่ แล้วก็บอกว่า “100% correct”
ฮี่ๆๆๆๆ~

ไม่รู้ว่าสามารถโพสข้อสอบไว้หน้าบลอคได้เลยรึเปล่า (โจ่งแจ้งไปเด๋วเค้าเปลี่ยนข้อสอบล่ะซวยอีก)
เอาเป็นว่า ถ้าใครหาข้อสอบอยู่แล้วอยากได้ ก็ทิ้งเมลล์ไว้นะคะ เด๋วลูลิจะส่งให้ ^^

ไปเตรียมตัวสอบขับก่อนแระน๊า
ขอให้ทุกคนโชคดีค่ะ ^^

ปล.พิมพ์ไว้เมื่อคืนแล้วหายเกลี้ยง พิมพ์รอบสองนี่ไม่สนุกเลยนะเนี่ย T^T

► ผัดซีอิ๊วแบบไทยๆ,, ทำเองก็ได้ ง่ายจัง >< August 23, 2010

,, อุแหม่.. จั่วหัวแลดูโปรม๊ากมาก.. อันที่จริงแล้วก็ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก
เรื่องก็มีอยู่ว่า….. วันนี้ (22 สิงหาคม 2553) ลูลิลงมือทำอาหารเป็นครั้งแรกค่ะ!!

เรื่องมันเริ่มจากว่า คุณอาผู้หญิง (ที่ปกติเป็นคนทำอาหารให้กิน) เค้าหนีไปเที่ยว
เมื่อวานนี้ก็ออกไปกินข้าวข้างนอกกัน แต่อาหารที่นี่ไอ้ครั้นจะกินข้างนอกทุกวันมันก็ใช่เรื่อง -*-
วันนี้(หลังจากนอนอุตุมาทั้งวัน) ก็เลยตัดสินใจว่าเรามาทำอาหารกินกันที่บ้านเถอะ
ด้วยความเป็นเด็กดีอยากจะช่วยแบ่งแบาภาระ (จริงเหรอ?)
ก็เลยเสนอตัวลองทำอาหารให้ประชากรที่เหลือในบ้านกินกัน
สมาชิกผู้น่าสงสารในบ้าน อันได้แก่ อาผู้ชาย และน้องสาวอีกคน
ก็เลยต้องประสบชะตากรรม กลายเป็น“เหยี่อ” ให้ลูลิลองฝีมือ ^^

ด้วยความที่ไม่เคยทำอาหารเลย.. และไม่รู้อะไรเลยยยยยย..
คิดไม่ออกซักเมนู ว่าควรจะทำอะไร..
แต่พอดีว่าเมื่อวานนี้ไปกินอาหารไทย สั่งผัดซีอิ๊วมากิน อร่อยม๊ากกกกกกกกกก
ก็เลยคิดว่า ผัดซีอิ๊วนี่แหละวะ.. เผื่อมันจะอร่อยเหมือนเค้า!!!

แล้วก็เลยมุ่งหน้าไปที่ตลาดจีน (หาส่วนผสมของเอเชียทุกอย่างได้ที่นี่!!)
เพื่อซื้อซีอิ๊วหวาน แมกกี้ เส้น และอื่นๆ
หน้าตาตลาดจีน เป็นตึกชั้นเดียวเหมือนแมกโครเลย

ปล.ลูลิขับรถไปเองด้วยนะ (อานั่งไปข้างๆ) เป็นการหัดขับรถไปด้วยในตัว ><

กลับมาบ้านก็พิมพ์มั่วๆลงไปในกูเกิล “ผัดซีอิ๊ว วิธีทำ”
เจอเวปไหนเวปแรก ก็ตามนั้น…
จำไม่ได้แล้วว่าเวปไหน (ขออภัยที่ไม่ได้ใส่ URL)
ในเวปก็จะบอกว่าต้องใช้สวนผสมเท่าไหร่ อะไรบ้าง..
เส้นกี่กรัม ผักกี่กรัม (ไม่ได้ชั่งหรอก หยิบเอาตามใจฉัน) แล้วก็เครื่องปรุงใช้อะไรเท่าไหร่
รวมทั้งวิธีทำทีละขั้นตอนเลย..

ก่อนอื่นก็เตรียมส่วนผสม อันประกอบไปด้วยซอสชนิดต่างๆ แล้วก็เนื้อ เส้น แล้วก็ผัก

เส้นขาวๆ จริงๆมันทำมาเรียบร้อยแล้วเป็นแพค
ก็เอามาแยกให้เป็นเส้นชั้นเดียว (จากม้วนๆเป็นปึกๆ)
ใส่จานไว้ แล้วก็เอาซีอิ๊วหวานคลุกๆ ให้กลายเป็นเส้นดำๆ ^^

หั่นไก่ หั่นผัก แล้วก็ตีกระเทียม (กระเทียมกระเด็นไปอยู่ในจานแล้ว ลืมเอามาใส่ถ่ายรูป อิอิ)

แล้วก็ใส่ลงไปคลุกๆๆๆๆ… ทำเหมือนทำยำเลย 5555
เอากระเทียมใส่ก่อน แล้วก็ไก่ แล้วก็ไข่ ตามด้วยเครื่องปรุงทั้งหมด
แล้วมันก็จะเละๆ แลดูสยองๆนิดนึง
ก็เอาเส้นดำๆนี่ใส่ลงไป แล้วก็ตามด้วยผัก
คลุกๆจนคิดว่ามันกินได้ ก็เอาขึ้น… หน้าตามันก็จะออกมาประมาณนี้ อิอิ

บ้านนี้เค้ากินไม่เค็ม เลยไม่ได้ใส่ซีอิ๊วให้มันดำปี๋เหมือนที่ร้านเค้าทำ
แต่สุดท้ายออกมาก็รสชาติใช้ได้ ถือว่าเลิศเลอเพอเฟกต์สุดๆสำหรับอาหารจานแรก ^^
คราวหน้าจะลองทำอย่างอื่นอีก (ชักจะติดใจ ><)
แล้วเอาไว้จะเอามาโชว์อีก… เอาไปเสริฟก่อนละ *ฟิ๊ววววว*

^^ v